Bu makale, 1851’de başlayan ölümleri The Times’da bildirilmeyen olağanüstü insanlarla ilgili bir dizi ölüm ilanı olan Overlooked’ın bir parçasıdır.
Junichi Arai, Japonya’da, kimonoların belini sarmak için ipekten zarif obis – kuşaklar yapan bir dokumacı ailesinde doğdu. Bu nedenle, geleneği takip ederek, 13 yaşında zanaata da başladığında, kendini kurması uzun sürmedi.
1945 yılıydı, İkinci Dünya Savaşı’nın sonlarına doğru. Ailenin çelik dokuma tezgahları savaş için eritilmişti ve aile, fabrikalarını depo olarak kullanılmak üzere İmparatorluk Ordusuna kiralamıştı. Arai’nin büyükbabası Wakijiro Arai, ahşap bir dokuma tezgahı buldu ve torununa çalışması için geri dönüştürülmüş ipek ve suni ipek iplikler verdi.
Paçavra dokumaya başladı. Arai önceki bir röportajda, “Çiftçinin kullanacağı, pratik bir şeydi” dedi.
“Korean Havuç,” 1986. Kredi… Smithsonian Enstitüsü
“Scarf,” 1993. Kredi… Smithsonian Institution aracılığıyla Matt Flynn
Savaştan sonra, Japonya kendini yeniden inşa etmeye başladığında, aile yeni çelik dokuma tezgahlarında dokuma yapabildi. Arai 17 yaşında paçavralarına altın ve gümüş iplikler eklemeye başladı ve “Bunların daha fazla paraya satılabileceğini keşfettim” dedi.
1950’de Japonlar Amerikan televizyonunu izliyorlardı. “Televizyon dalgalarından bir obi tasarımı yaptım,” dedi Arai, “ve obi dünyasında korkunç bir bebek olarak kabul edildim.”
Daha sonra yenilikçi malzemeler kullanarak örümcek ağlarını andıran, çatlamış buzdaki çatlaklar gibi parıldayan veya narin saç telleri gibi sarkan kumaşlar yarattı.
2017’de 85 yaşında vefat eden Arai, bir kelebeğin incecik kanatlarına benzeyen naylon kaplı bir polyesterle deneyler yaptı; dört onstan daha hafif yağmurluklara dönüştürülebileceğini söyledi. Bir tarafında kareler, diğer tarafında üçgenler bulunan dört katmanlı bir jakar tasarladı. Kravat boyama gibi el becerilerini bilgisayar araçları ve diğer yüksek teknolojilerle harmanlamanın arka planında ustalaştı.
New York’taki Çağdaş Arka Müzesi’nde düzenlenen 1998 tarihli “Yapı ve Yüzey: Çağdaş Japon Tekstilleri” sergisinin eş küratörü Matilda McQuaid, “Onu tekstil tasarımında en önemli yenilikçi düşünürlerden biri yapan birkaç şey var” dedi. bir e-postada yazdı. “İlki, yüzeyi yok etmekten, kumaşı küçültmekten paslanmaz çelikle dokuma gibi yeni malzemelerle geleneksel yöntemleri kullanmaya kadar deney yapma tutkusu.”
1970’lerden başlayarak, Issey Miyake, Yohji Yamamoto ve Rei Kawakubo gibi moda tasarımcıları, giyilebilir, ancak çılgınca yaratıcı kumaşları kendi kreasyonlarında kullanarak moda ve tekstil endüstrilerinde Arai küresel tanınırlık kazandı.
Amerikalı tekstil tasarımcısı Jack Lenor Larsen, 2004 yılında Manhattan’daki Fashion Institute of Technology’de verdiği bir konferansta Arai’yi tanıtırken “Bugün dünyadaki tekstil tasarımı üzerinde en büyük etkiye sahip” dedi.
Arai’nin tekstil ürünleri, MoMA, New York’taki Cooper Hewitt Müzesi, Rhode Island Tasarım Okulu Müzesi ve Londra’daki Victoria ve Albert Müzesi dahil olmak üzere birçok müzenin kalıcı koleksiyonlarında yer almaktadır.
Junichi Arai, 13 Mart 1932’de Kinzo ve Naka Arai’nin altı çocuğundan en büyüğü olarak Japonya’nın Kiryu kentinde doğdu. Kinzo Arai 1920’lerde ailenin dokuma şirketi Arakin Textile’i (Arakin Orimono olarak da bilinir) obis yaparak kurdu. Tokyo’nun yaklaşık 80 mil kuzeybatısındaki Kiryu’da bulunuyordu.
Junichi Arai, 1966’da babasının şirketini dağıttı, bağımsız bir tekstil planlamacısı oldu ve 1978’de iflas eden kendi şirketi ARS’yi kurdu. Aynı yıl, 1987’de de iflas eden Anthology’yi kurdu. Yine de, sonsuz yaratıcıydı. .
Arai, Nuno Corporation’ı tekstil tasarımcısı Reiko Sudo ile birlikte kurdu ve Arai Nuno’dan ayrıldığında Sudo, tasarım direktörü oldu. Arai’nin, yüksek teknolojiyi ve el yapımı görünümünü birleştiren, kumaşlara “kendiliğinden ifade” veren görünüşte öne çıktığını söyledi. Tokyo merkezli şirket, Arai’nin 1984’ten 1987’ye kadar yarattığı tasarımlarını satmaya devam ediyor.
Arai, geleneksel dokuma süreçlerine yeni dokunuşlar kazandırmasıyla biliniyordu. McQuaid, “Endüstri ile işbirliği yapmayı ve tekstillere yeni yöntemlerle uygulanabilecek teknikleri öğrenmeyi severdi” dedi.
1995 yılında Bay Arai. Kariyeri boyunca tekstilin ne olduğu fikrine meydan okudu. Kredi… Jose Lopez/The New York Times
Ama önce bir dokumacıydı, elyafın özelliklerini o kadar çok anlayan biriydi ki, bir tekstilin ne olduğu fikrine meydan okuyabilirdi. Paslanmaz çelik iplik geliştirmeyi öğrendiği Bridgestone Tire ile çalıştı. Japonya, Çin ve Amerika Birleşik Devletleri’nde tekstil tasarımı dersleri verdi ve Sudo gibi diğer tekstil tasarımcılarına akıl hocalığı yaptı.
Arai, 1983’te Tokyo’nun Mainichi Moda Ödülü’nü kazandı. 1987’de, Londra’daki Kraliyet Sanat Topluluğu, onu Sanayi için Fahri Kraliyet Tasarımcısı olarak atadı. Kumaş imalat yenilikleri için 36 patent veya fikri haklara sahipti.
En ünlü tasarımlarından biri olan örümcek ağı onun fikri değildi; karısınındı.
1984’tü. Eşi Riko Arai, 2004 yılında Manhattan’daki Gallery Gen’de yaptığı bir röportajda tercüman aracılığıyla “Bir balıkçı ağı gibi bir ağ yapısıyla eve geldi” dedi.
Arai’nin çalışması ve tasarımlarının 10.000 $ değerinde ilk gece sattı. Ağ kumaşı ipekti, ancak Riko Arai bunun sadece bir ağ olamayacağını söyledi; bir desene ihtiyacı vardı.
“Örümcek ağı” dedi. “Örümcek ağının sabah çiyi.”
Junichi Arai, çoğunlukla şal olarak satılan örümcek ağını yapmak için yerel dokumacılar tuttu.
25 Eylül 2017’de Kiryu Kosei Genel Hastanesi’nde ölümü yaygın olarak bildirilmedi. 2002’den beri akciğer ve mide kanseri tedavisi görmesine rağmen, nedeni kalp kriziydi.
2004’teki konferansta, Arai gözle görülür şekilde kırılgandı ama yine de teatral olacak kadar güçlüydü. Uzun kollu, paslanmaz çelik ipliklerden oluşan gri bir tunik giymişti. Onu pratik bir giysi olarak giyilmeyecek şekilde tasarlamıştı – ders sırasında 10 dakika sonra çıkardı – ama alüminyum, paslanmaz çelik ve titanyumun ipek ve kaşmir kadar sıra dışı tekstillere dönüştürülebileceğinin kanıtı olarak tasarladı.
“Endüstrilerden var olmayan konuları üretmelerini isteyen benim” dedi.
Junichi Arai, Japonya’da, kimonoların belini sarmak için ipekten zarif obis – kuşaklar yapan bir dokumacı ailesinde doğdu. Bu nedenle, geleneği takip ederek, 13 yaşında zanaata da başladığında, kendini kurması uzun sürmedi.
1945 yılıydı, İkinci Dünya Savaşı’nın sonlarına doğru. Ailenin çelik dokuma tezgahları savaş için eritilmişti ve aile, fabrikalarını depo olarak kullanılmak üzere İmparatorluk Ordusuna kiralamıştı. Arai’nin büyükbabası Wakijiro Arai, ahşap bir dokuma tezgahı buldu ve torununa çalışması için geri dönüştürülmüş ipek ve suni ipek iplikler verdi.
Paçavra dokumaya başladı. Arai önceki bir röportajda, “Çiftçinin kullanacağı, pratik bir şeydi” dedi.
“Korean Havuç,” 1986. Kredi… Smithsonian Enstitüsü
“Scarf,” 1993. Kredi… Smithsonian Institution aracılığıyla Matt Flynn
Savaştan sonra, Japonya kendini yeniden inşa etmeye başladığında, aile yeni çelik dokuma tezgahlarında dokuma yapabildi. Arai 17 yaşında paçavralarına altın ve gümüş iplikler eklemeye başladı ve “Bunların daha fazla paraya satılabileceğini keşfettim” dedi.
1950’de Japonlar Amerikan televizyonunu izliyorlardı. “Televizyon dalgalarından bir obi tasarımı yaptım,” dedi Arai, “ve obi dünyasında korkunç bir bebek olarak kabul edildim.”
Daha sonra yenilikçi malzemeler kullanarak örümcek ağlarını andıran, çatlamış buzdaki çatlaklar gibi parıldayan veya narin saç telleri gibi sarkan kumaşlar yarattı.
2017’de 85 yaşında vefat eden Arai, bir kelebeğin incecik kanatlarına benzeyen naylon kaplı bir polyesterle deneyler yaptı; dört onstan daha hafif yağmurluklara dönüştürülebileceğini söyledi. Bir tarafında kareler, diğer tarafında üçgenler bulunan dört katmanlı bir jakar tasarladı. Kravat boyama gibi el becerilerini bilgisayar araçları ve diğer yüksek teknolojilerle harmanlamanın arka planında ustalaştı.
New York’taki Çağdaş Arka Müzesi’nde düzenlenen 1998 tarihli “Yapı ve Yüzey: Çağdaş Japon Tekstilleri” sergisinin eş küratörü Matilda McQuaid, “Onu tekstil tasarımında en önemli yenilikçi düşünürlerden biri yapan birkaç şey var” dedi. bir e-postada yazdı. “İlki, yüzeyi yok etmekten, kumaşı küçültmekten paslanmaz çelikle dokuma gibi yeni malzemelerle geleneksel yöntemleri kullanmaya kadar deney yapma tutkusu.”
1970’lerden başlayarak, Issey Miyake, Yohji Yamamoto ve Rei Kawakubo gibi moda tasarımcıları, giyilebilir, ancak çılgınca yaratıcı kumaşları kendi kreasyonlarında kullanarak moda ve tekstil endüstrilerinde Arai küresel tanınırlık kazandı.
Amerikalı tekstil tasarımcısı Jack Lenor Larsen, 2004 yılında Manhattan’daki Fashion Institute of Technology’de verdiği bir konferansta Arai’yi tanıtırken “Bugün dünyadaki tekstil tasarımı üzerinde en büyük etkiye sahip” dedi.
Arai’nin tekstil ürünleri, MoMA, New York’taki Cooper Hewitt Müzesi, Rhode Island Tasarım Okulu Müzesi ve Londra’daki Victoria ve Albert Müzesi dahil olmak üzere birçok müzenin kalıcı koleksiyonlarında yer almaktadır.
Junichi Arai, 13 Mart 1932’de Kinzo ve Naka Arai’nin altı çocuğundan en büyüğü olarak Japonya’nın Kiryu kentinde doğdu. Kinzo Arai 1920’lerde ailenin dokuma şirketi Arakin Textile’i (Arakin Orimono olarak da bilinir) obis yaparak kurdu. Tokyo’nun yaklaşık 80 mil kuzeybatısındaki Kiryu’da bulunuyordu.
Junichi Arai, 1966’da babasının şirketini dağıttı, bağımsız bir tekstil planlamacısı oldu ve 1978’de iflas eden kendi şirketi ARS’yi kurdu. Aynı yıl, 1987’de de iflas eden Anthology’yi kurdu. Yine de, sonsuz yaratıcıydı. .
Arai, Nuno Corporation’ı tekstil tasarımcısı Reiko Sudo ile birlikte kurdu ve Arai Nuno’dan ayrıldığında Sudo, tasarım direktörü oldu. Arai’nin, yüksek teknolojiyi ve el yapımı görünümünü birleştiren, kumaşlara “kendiliğinden ifade” veren görünüşte öne çıktığını söyledi. Tokyo merkezli şirket, Arai’nin 1984’ten 1987’ye kadar yarattığı tasarımlarını satmaya devam ediyor.
Arai, geleneksel dokuma süreçlerine yeni dokunuşlar kazandırmasıyla biliniyordu. McQuaid, “Endüstri ile işbirliği yapmayı ve tekstillere yeni yöntemlerle uygulanabilecek teknikleri öğrenmeyi severdi” dedi.
1995 yılında Bay Arai. Kariyeri boyunca tekstilin ne olduğu fikrine meydan okudu. Kredi… Jose Lopez/The New York Times
Ama önce bir dokumacıydı, elyafın özelliklerini o kadar çok anlayan biriydi ki, bir tekstilin ne olduğu fikrine meydan okuyabilirdi. Paslanmaz çelik iplik geliştirmeyi öğrendiği Bridgestone Tire ile çalıştı. Japonya, Çin ve Amerika Birleşik Devletleri’nde tekstil tasarımı dersleri verdi ve Sudo gibi diğer tekstil tasarımcılarına akıl hocalığı yaptı.
Arai, 1983’te Tokyo’nun Mainichi Moda Ödülü’nü kazandı. 1987’de, Londra’daki Kraliyet Sanat Topluluğu, onu Sanayi için Fahri Kraliyet Tasarımcısı olarak atadı. Kumaş imalat yenilikleri için 36 patent veya fikri haklara sahipti.
En ünlü tasarımlarından biri olan örümcek ağı onun fikri değildi; karısınındı.
1984’tü. Eşi Riko Arai, 2004 yılında Manhattan’daki Gallery Gen’de yaptığı bir röportajda tercüman aracılığıyla “Bir balıkçı ağı gibi bir ağ yapısıyla eve geldi” dedi.
Arai’nin çalışması ve tasarımlarının 10.000 $ değerinde ilk gece sattı. Ağ kumaşı ipekti, ancak Riko Arai bunun sadece bir ağ olamayacağını söyledi; bir desene ihtiyacı vardı.
“Örümcek ağı” dedi. “Örümcek ağının sabah çiyi.”
Junichi Arai, çoğunlukla şal olarak satılan örümcek ağını yapmak için yerel dokumacılar tuttu.
25 Eylül 2017’de Kiryu Kosei Genel Hastanesi’nde ölümü yaygın olarak bildirilmedi. 2002’den beri akciğer ve mide kanseri tedavisi görmesine rağmen, nedeni kalp kriziydi.
2004’teki konferansta, Arai gözle görülür şekilde kırılgandı ama yine de teatral olacak kadar güçlüydü. Uzun kollu, paslanmaz çelik ipliklerden oluşan gri bir tunik giymişti. Onu pratik bir giysi olarak giyilmeyecek şekilde tasarlamıştı – ders sırasında 10 dakika sonra çıkardı – ama alüminyum, paslanmaz çelik ve titanyumun ipek ve kaşmir kadar sıra dışı tekstillere dönüştürülebileceğinin kanıtı olarak tasarladı.
“Endüstrilerden var olmayan konuları üretmelerini isteyen benim” dedi.