BANGKOK — Her zaman uyumsuz olan genç rahip, anaokuluna başlamak için alışılmadık bir yer seçti: Bangkok’un en fakir mahallelerinden birinde bir mezbaha yakınındaki eski bir domuz ahırı.
Günde bir ya da iki kuruşluk bir ücret karşılığında, Roma Katolik rahibi Rahip Joseph H. Maier, en yoksul ailelerin çocuklarını yanına aldı, onlara isimlerini Tay alfabesiyle hecelemeyi öğretti ve genellikle tek ihtiyaçları olan şeyi besledi. Günün yemeği.
Ayrıca yakınlarda yaşadı, komşuları Tayland’ın başkentindeki kasiyerler: kasaplar, çöpçüler, sokak satıcıları, profesyonel dilenciler, hırsızlar ve fahişeler. Yağmur mevsiminde kirli bataklıklara dönüşen mahallenin çamurlu zemininde ahşap kalaslar yürüyüş yolları oluşturuyordu.
Elli yıl sonra, Peder Joe, komşuları tarafından tanınan Amerikalı rahip olarak, hala oradadır ve Bangkok’un kendisini modern bir metropole dönüştürmesiyle birlikte, Tayland başkentinin en yoksul mahallelerinden biri olarak kalanların sakinlerine hizmet etmektedir.
İlk başta mahalleye, Klong Toey’e bir tür sürgün olarak geldi, dedi, kaba davranışı nedeniyle kilise tarafından dışlandı.
Yakın tarihli bir röportajda “Kimse beni etrafta istemedi” dedi. “Sarhoştum; Her zaman bir şeye kızgındım, kızgın bir genç adam. Ben uymadım.”
Ama Klong Toey’de, şimdi 82 yaşında olan Peder Joe, dışlanmışlar arasında bir dışlanmış olarak dünyadaki yerini buldu.
O küçücük, eski püskü anaokulu, Peder Joe’nun, insanların maddi refahlarıyla olduğu kadar ruhsal gelişimleriyle de ilgilenen, sosyal olarak meşgul bir rahip olarak hayatının yalnızca başlangıcıydı.
Bangkok’un Klong Toey semtindeki İnsani Gelişme Vakfı. Vakıf, 30.000’den fazla çocuğa eğitim veren 30’dan fazla okuldan oluşan bir ağ içermektedir. Kredi… The New York Times için Lauren DeCicca
Peder Joe, 50 yıldır yaşadığı Klong Toey’de. Kredi… The New York Times için Lauren DeCicca
Takip eden yıllarda İnsani Gelişme Vakfı’nı ve ona bağlı olan Merhamet Merkezi’ni kurdu. Vakıf, 30.000’den fazla çocuğa eğitim veren 30’dan fazla okuldan oluşan bir ağı içerecek şekilde büyümüştür; terk edilmiş anneler ve çocuklar için bir ev; ve bir ev deva sistemine dönüşen bir AIDS bakımevi.
Anaokuluna giden ilk çocuklardan biri olan ve şimdi personelinin bir üyesi olarak çalışan 52 yaşındaki Nitaya Pakkeyaka, “Benim için o Peder Joe’dan daha fazlası” dedi.
Nitaya, “O benim her şeyim diyebilirim, o benim babam, o benim dedem” diye ekledi. “Ne zaman bir sorunum olsa elimi hep o tutuyor. İyi ya da kötü, üzgün ya da mutlu her zaman yanımdadır.
Ama şimdi bile, Peder Joe, uluslararası tanınırlık kazandıktan, insan yerleşimleri alanında yüksek lisans derecesi, iki fahri doktora, Bangkok fahri vatandaşlığı ve Tayland Kraliçesi Sirikit, kraliçe anne tarafından verilen bir ömür boyu başarı ödülü kazandıktan sonra, hala sahip olmadığını söyledi. ait olmama duygusundan sıyrıldı.
“Ben her zaman bir yabancı oldum, her zaman kenarda kaldım” dedi. “İrlandalıların dediği gibi, her zaman ‘kutunun kenarlarında yürüdüm’” – açıkladığı gibi, toplumun çeperinde.
Eylül ayında Klong Toey’de ticari bir cadde. Kredi… The New York Times için Lauren DeCicca
Mahallenin tanınmış isimlerinden rahip, her inançtan insan tarafından “Merhaba Joe Peder!” ile karşılanır. Kredi… The New York Times için Lauren DeCicca
31 Ekim 1939’da Longview, Wash.’da doğdu, bir ev ressamı ve çiftçi olan babası tarafından terk edildi ve annesinin nafaka almak için defalarca mahkemeye verdiği sonuçsuz girişimlerde bulundu.
“İstismarcı değildi; bizi daha yeni terk etti ve çok acıyor” dedi. “Her şeyin özü bu: Diğer çocuklara yardım etmek için bir rahip olmak istedim, böylece benim gibi acı çekmesinler ve incinmeyecekler.”
Hâlâ başarılı olsa da, Oakland, Kaliforniya ve Wis Oconomowoc’taki Roma Katolik Redemptorist seminerlerine katılmak için evden ayrıldı.
Koordinasyondan sonra, Güney Dakota’da İrlandalı akrabaları tarafından inşa edilmiş ve sadece 40 kişilik küçük bir ahşap kilisede ilk vaazını vaaz etmenin heyecanını hatırladı.
Yemek masasının üzerindeki duvarda asılı duran kilisenin küçük çerçeveli siyah beyaz fotoğrafını göstererek, “Bu bir rahip için çok önemli bir an,” dedi.
1967’de Redemptorists tarafından atanan göreviyle Tayland’a geldiğinde, önce ülkenin uzak kuzeydoğu kısmına ve Laos’a gönderildi. 1971’de Laos’a savaş geldikten sonra Bangkok’a döndüğünde, sanki uzak dağlardaymış gibi neredeyse gözden uzak olan Klong Toey’e yeniden atandı.
“Orada rahip sarhoştu,” dedi, “ve onun yerine sarhoş ve rahip olarak onun yerine geçtim.”
Klong Toey’de, şimdi 92 yaşında olan Katolik bir rahibe olan Maria Chantavarodom ile tanıştı; o, ona dar sokaklarda rehberlik etti ve eski bir domuz ahırında küçük okulu kurmasında ona katıldı.
“Rahibe Maria her zaman kalp atışıydı, her zaman kutsallık” dedi. Peder Joe, belki de bir rahibe yakışan alçakgönüllülüğü benimseyerek, “Her zaman o idi ve hâlâ o,” dedi. “Hiç ben olmadım. Sadece tökezliyorum.”
Mercy Center anaokulunda öğleden sonra şekerleme zamanı. Kredi… The New York Times için Lauren DeCicca
Mercy Center’da öğle yemeğinden önce dua eden öğrenciler. Peder Joe, öğrencilerin seçtikleri dinde dua etmekte özgür olduklarını söyledi. Kredi… The New York Times için Lauren DeCicca
Oraya vardıktan kısa bir süre sonra, Tayland ziyareti sırasında Rahibe Teresa’ya Klong Toey çevresinde eşlik etme fırsatı buldu. Karizmasına ve azizliğine o kadar kapılmıştı ki, şöyle haykırdığını hatırladığını söylüyor: “Ben böyle olmak istiyorum. Vay!”
Onun örneğini takiben, 23 yıl boyunca maksimum güvenlikli bir hapishanede ve bir göçmen hapishanesinde mahkûmları ziyaret ettiğini söyledi. Kutsal Hafta boyunca, mahkumların ayaklarını yıkama ritüelini gerçekleştirdi.
Peder Joe, onlarca yıl komşuları gibi bir kulübede yaşadı. 2001 yılında, Amerikalı bir hayırsever olan John M. Cook, Mercy Center için yurtlar, sınıflar, bir şapel ve rahip için rahat bir daire içeren bir yerleşke inşa etmek için para bağışladı.
Merkezin çalışanlarına göre Peder Joe tüm iyi işlerine rağmen talepkar ve ani olabiliyor ve Tayland’a gelişinden elli yıl sonra kilise hiyerarşisiyle ilişkileri gerginliğini koruyor.
Bangkok başpiskoposu Kardinal Francis Xavier Kriengsak Kovitvanit’e atıfta bulunarak, “Kilise benimle hiçbir şey yapmak istemiyor ve kardinal beni görmezden geliyor, ki bu iyi” dedi. “İsa hiçbir zaman iyilik yaptığı için kabul edilmedi; onu onlar öldürdü.”
Yerel Redemptorist misyonunun yeni papazı, Rahip John Wirach Amonpattana, her hafta sonu Kutsal Kurtarıcı kilisesinde Ayini kutlayan Peder Joe’ya karşı hâlâ temkinli olanın sadece kilisenin yüksek seviyeleri olduğunu söyledi.
Peder Wirach, “İşiyle bir peygamber gibi” dedi.
Katolikler Klong Toey’de ve hepsinden öte Tayland’da küçük bir azınlık ama Peder Joe, içinde yaşadığı Budistleri ve Müslümanları her zaman kucakladığını ve saygının karşılıklı olduğunu söylüyor.
Budistler ve Müslümanlarla tam bir birlik içerisindeyiz” dedi. “Birlikte dua ediyoruz.”
Mercy Center’daki bileşik yatakhaneler, sınıflar, bir şapel ve rahip için konforlu bir daire içerir. Kredi… The New York Times için Lauren DeCicca
Merkezde sergilenen Meryem Ana ve Buda heykeli. Kredi… The New York Times için Lauren DeCicca
Dini farklılıklar “önemli değil” diye ekledi. “Beni onlardan biri olarak kabul ediyorlar. Bir keşiş gibi muamele görüyorum, kibarlık ve nezaketle davranıyorum; kızmayın, gösteriş yapmayın.”
Sürünün refahını önemsemek her zaman en büyük önceliği olduğunu söyledi. Hristiyanlığa geçişler hiçbir zaman gündeminde olmadı.
Her Cumartesi, Peder Joe, merkezin çocukları için Ayin sunar ve seçtikleri dinde dua etmekte özgürdürler. “Ama Budist dualarının ortasında,” dedi, “bir ‘Dolu Meryem’de kaymak için ömür veriyoruz.”
Katolik rahiplerde olduğu gibi, Tayland’daki Budist rahiplerin vejeteryan olması beklenmiyor, ancak Peder Joe yine de bir şans verdi. “Denedim ama yapamadım” dedi. “Bir sürü tavuk şehriye çorbası ve yanında hazır erişte yedim.”
Ancak Klong Toey’de dindar bir figür olarak motive oldu, “kar gibi saf olmak” dedi ve ekledi, “Sarhoş olmak gibi aptalca bir şey yapamadım.”
Başlangıçta saf olmak zordu.
“Ben bir ikiyüzlüydüm” dedi. “Özel içtim.”
Daha genç bir adamın bacaklarına sahip olduğunda, Klong Toey’in geçitlerini ve yiyecek tezgahlarını dolaştı.
Şimdi dışarı çıktığında, insanlar onu hala “Merhaba Joe Peder!” diye selamlıyor. sanki kendileri Katolikmişler gibi.
Tay dili o kadar iyi olmasa da yürür ve herkesle konuşurdu: ‘Bugün nasılsın? İyi satıyor musunuz?” dedi. 23 yıldır burada tereyağlı ve şekerli ızgara tost satan 58 yaşındaki Amphorn Iamphorn. “Benim için dinle ilgisi yok; o sadece iyi bir adam.”
Muktita Suhartono raporlamaya katkıda bulundu.
Günde bir ya da iki kuruşluk bir ücret karşılığında, Roma Katolik rahibi Rahip Joseph H. Maier, en yoksul ailelerin çocuklarını yanına aldı, onlara isimlerini Tay alfabesiyle hecelemeyi öğretti ve genellikle tek ihtiyaçları olan şeyi besledi. Günün yemeği.
Ayrıca yakınlarda yaşadı, komşuları Tayland’ın başkentindeki kasiyerler: kasaplar, çöpçüler, sokak satıcıları, profesyonel dilenciler, hırsızlar ve fahişeler. Yağmur mevsiminde kirli bataklıklara dönüşen mahallenin çamurlu zemininde ahşap kalaslar yürüyüş yolları oluşturuyordu.
Elli yıl sonra, Peder Joe, komşuları tarafından tanınan Amerikalı rahip olarak, hala oradadır ve Bangkok’un kendisini modern bir metropole dönüştürmesiyle birlikte, Tayland başkentinin en yoksul mahallelerinden biri olarak kalanların sakinlerine hizmet etmektedir.
İlk başta mahalleye, Klong Toey’e bir tür sürgün olarak geldi, dedi, kaba davranışı nedeniyle kilise tarafından dışlandı.
Yakın tarihli bir röportajda “Kimse beni etrafta istemedi” dedi. “Sarhoştum; Her zaman bir şeye kızgındım, kızgın bir genç adam. Ben uymadım.”
Ama Klong Toey’de, şimdi 82 yaşında olan Peder Joe, dışlanmışlar arasında bir dışlanmış olarak dünyadaki yerini buldu.
O küçücük, eski püskü anaokulu, Peder Joe’nun, insanların maddi refahlarıyla olduğu kadar ruhsal gelişimleriyle de ilgilenen, sosyal olarak meşgul bir rahip olarak hayatının yalnızca başlangıcıydı.
Bangkok’un Klong Toey semtindeki İnsani Gelişme Vakfı. Vakıf, 30.000’den fazla çocuğa eğitim veren 30’dan fazla okuldan oluşan bir ağ içermektedir. Kredi… The New York Times için Lauren DeCicca
Peder Joe, 50 yıldır yaşadığı Klong Toey’de. Kredi… The New York Times için Lauren DeCicca
Takip eden yıllarda İnsani Gelişme Vakfı’nı ve ona bağlı olan Merhamet Merkezi’ni kurdu. Vakıf, 30.000’den fazla çocuğa eğitim veren 30’dan fazla okuldan oluşan bir ağı içerecek şekilde büyümüştür; terk edilmiş anneler ve çocuklar için bir ev; ve bir ev deva sistemine dönüşen bir AIDS bakımevi.
Anaokuluna giden ilk çocuklardan biri olan ve şimdi personelinin bir üyesi olarak çalışan 52 yaşındaki Nitaya Pakkeyaka, “Benim için o Peder Joe’dan daha fazlası” dedi.
Nitaya, “O benim her şeyim diyebilirim, o benim babam, o benim dedem” diye ekledi. “Ne zaman bir sorunum olsa elimi hep o tutuyor. İyi ya da kötü, üzgün ya da mutlu her zaman yanımdadır.
Ama şimdi bile, Peder Joe, uluslararası tanınırlık kazandıktan, insan yerleşimleri alanında yüksek lisans derecesi, iki fahri doktora, Bangkok fahri vatandaşlığı ve Tayland Kraliçesi Sirikit, kraliçe anne tarafından verilen bir ömür boyu başarı ödülü kazandıktan sonra, hala sahip olmadığını söyledi. ait olmama duygusundan sıyrıldı.
“Ben her zaman bir yabancı oldum, her zaman kenarda kaldım” dedi. “İrlandalıların dediği gibi, her zaman ‘kutunun kenarlarında yürüdüm’” – açıkladığı gibi, toplumun çeperinde.
Eylül ayında Klong Toey’de ticari bir cadde. Kredi… The New York Times için Lauren DeCicca
Mahallenin tanınmış isimlerinden rahip, her inançtan insan tarafından “Merhaba Joe Peder!” ile karşılanır. Kredi… The New York Times için Lauren DeCicca
31 Ekim 1939’da Longview, Wash.’da doğdu, bir ev ressamı ve çiftçi olan babası tarafından terk edildi ve annesinin nafaka almak için defalarca mahkemeye verdiği sonuçsuz girişimlerde bulundu.
“İstismarcı değildi; bizi daha yeni terk etti ve çok acıyor” dedi. “Her şeyin özü bu: Diğer çocuklara yardım etmek için bir rahip olmak istedim, böylece benim gibi acı çekmesinler ve incinmeyecekler.”
Hâlâ başarılı olsa da, Oakland, Kaliforniya ve Wis Oconomowoc’taki Roma Katolik Redemptorist seminerlerine katılmak için evden ayrıldı.
Koordinasyondan sonra, Güney Dakota’da İrlandalı akrabaları tarafından inşa edilmiş ve sadece 40 kişilik küçük bir ahşap kilisede ilk vaazını vaaz etmenin heyecanını hatırladı.
Yemek masasının üzerindeki duvarda asılı duran kilisenin küçük çerçeveli siyah beyaz fotoğrafını göstererek, “Bu bir rahip için çok önemli bir an,” dedi.
1967’de Redemptorists tarafından atanan göreviyle Tayland’a geldiğinde, önce ülkenin uzak kuzeydoğu kısmına ve Laos’a gönderildi. 1971’de Laos’a savaş geldikten sonra Bangkok’a döndüğünde, sanki uzak dağlardaymış gibi neredeyse gözden uzak olan Klong Toey’e yeniden atandı.
“Orada rahip sarhoştu,” dedi, “ve onun yerine sarhoş ve rahip olarak onun yerine geçtim.”
Klong Toey’de, şimdi 92 yaşında olan Katolik bir rahibe olan Maria Chantavarodom ile tanıştı; o, ona dar sokaklarda rehberlik etti ve eski bir domuz ahırında küçük okulu kurmasında ona katıldı.
“Rahibe Maria her zaman kalp atışıydı, her zaman kutsallık” dedi. Peder Joe, belki de bir rahibe yakışan alçakgönüllülüğü benimseyerek, “Her zaman o idi ve hâlâ o,” dedi. “Hiç ben olmadım. Sadece tökezliyorum.”
Mercy Center anaokulunda öğleden sonra şekerleme zamanı. Kredi… The New York Times için Lauren DeCicca
Mercy Center’da öğle yemeğinden önce dua eden öğrenciler. Peder Joe, öğrencilerin seçtikleri dinde dua etmekte özgür olduklarını söyledi. Kredi… The New York Times için Lauren DeCicca
Oraya vardıktan kısa bir süre sonra, Tayland ziyareti sırasında Rahibe Teresa’ya Klong Toey çevresinde eşlik etme fırsatı buldu. Karizmasına ve azizliğine o kadar kapılmıştı ki, şöyle haykırdığını hatırladığını söylüyor: “Ben böyle olmak istiyorum. Vay!”
Onun örneğini takiben, 23 yıl boyunca maksimum güvenlikli bir hapishanede ve bir göçmen hapishanesinde mahkûmları ziyaret ettiğini söyledi. Kutsal Hafta boyunca, mahkumların ayaklarını yıkama ritüelini gerçekleştirdi.
Peder Joe, onlarca yıl komşuları gibi bir kulübede yaşadı. 2001 yılında, Amerikalı bir hayırsever olan John M. Cook, Mercy Center için yurtlar, sınıflar, bir şapel ve rahip için rahat bir daire içeren bir yerleşke inşa etmek için para bağışladı.
Merkezin çalışanlarına göre Peder Joe tüm iyi işlerine rağmen talepkar ve ani olabiliyor ve Tayland’a gelişinden elli yıl sonra kilise hiyerarşisiyle ilişkileri gerginliğini koruyor.
Bangkok başpiskoposu Kardinal Francis Xavier Kriengsak Kovitvanit’e atıfta bulunarak, “Kilise benimle hiçbir şey yapmak istemiyor ve kardinal beni görmezden geliyor, ki bu iyi” dedi. “İsa hiçbir zaman iyilik yaptığı için kabul edilmedi; onu onlar öldürdü.”
Yerel Redemptorist misyonunun yeni papazı, Rahip John Wirach Amonpattana, her hafta sonu Kutsal Kurtarıcı kilisesinde Ayini kutlayan Peder Joe’ya karşı hâlâ temkinli olanın sadece kilisenin yüksek seviyeleri olduğunu söyledi.
Peder Wirach, “İşiyle bir peygamber gibi” dedi.
Katolikler Klong Toey’de ve hepsinden öte Tayland’da küçük bir azınlık ama Peder Joe, içinde yaşadığı Budistleri ve Müslümanları her zaman kucakladığını ve saygının karşılıklı olduğunu söylüyor.
Budistler ve Müslümanlarla tam bir birlik içerisindeyiz” dedi. “Birlikte dua ediyoruz.”
Mercy Center’daki bileşik yatakhaneler, sınıflar, bir şapel ve rahip için konforlu bir daire içerir. Kredi… The New York Times için Lauren DeCicca
Merkezde sergilenen Meryem Ana ve Buda heykeli. Kredi… The New York Times için Lauren DeCicca
Dini farklılıklar “önemli değil” diye ekledi. “Beni onlardan biri olarak kabul ediyorlar. Bir keşiş gibi muamele görüyorum, kibarlık ve nezaketle davranıyorum; kızmayın, gösteriş yapmayın.”
Sürünün refahını önemsemek her zaman en büyük önceliği olduğunu söyledi. Hristiyanlığa geçişler hiçbir zaman gündeminde olmadı.
Her Cumartesi, Peder Joe, merkezin çocukları için Ayin sunar ve seçtikleri dinde dua etmekte özgürdürler. “Ama Budist dualarının ortasında,” dedi, “bir ‘Dolu Meryem’de kaymak için ömür veriyoruz.”
Katolik rahiplerde olduğu gibi, Tayland’daki Budist rahiplerin vejeteryan olması beklenmiyor, ancak Peder Joe yine de bir şans verdi. “Denedim ama yapamadım” dedi. “Bir sürü tavuk şehriye çorbası ve yanında hazır erişte yedim.”
Ancak Klong Toey’de dindar bir figür olarak motive oldu, “kar gibi saf olmak” dedi ve ekledi, “Sarhoş olmak gibi aptalca bir şey yapamadım.”
Başlangıçta saf olmak zordu.
“Ben bir ikiyüzlüydüm” dedi. “Özel içtim.”
Daha genç bir adamın bacaklarına sahip olduğunda, Klong Toey’in geçitlerini ve yiyecek tezgahlarını dolaştı.
Şimdi dışarı çıktığında, insanlar onu hala “Merhaba Joe Peder!” diye selamlıyor. sanki kendileri Katolikmişler gibi.
Tay dili o kadar iyi olmasa da yürür ve herkesle konuşurdu: ‘Bugün nasılsın? İyi satıyor musunuz?” dedi. 23 yıldır burada tereyağlı ve şekerli ızgara tost satan 58 yaşındaki Amphorn Iamphorn. “Benim için dinle ilgisi yok; o sadece iyi bir adam.”
Muktita Suhartono raporlamaya katkıda bulundu.