GWANGJU, Güney Kore — 2000 yılından bu yana, Tsukasa Yajima, dünyanın acı dolu geçmişlerini öğrenmesine yardımcı olmak için Japonya’nın 2. Dünya Savaşı ordusu için eski seks kölelerinin keskin ve dokunaklı portrelerini çekiyor.
Şimdi, 51 yaşındaki Japon fotoğrafçı, savaşın sona ermesinin üzerinden çeyrek asırdan fazla bir süre geçtikten sonra, seks yapmaya zorlandıkları kadınlara yönelik muameleyle ilgili güncel bir skandalın merkezinde kendini buluyor. Japon askerleri ile.
1992’de kurulmasından sonraki yıllarda, Güney Kore’nin Gwangju kentindeki Paylaşım Evi, politikacıların ve öğrencilerin düzinelerce eski seks kölesiyle buluşmaya geldiği kutsal bir yerin havasını üstlendi. ”, şu anda ikamet eden dördü de dahil olmak üzere oraya sığınmıştı.
Ancak son iki yılda, uluslararası sosyal yardım programını yürüten Bay Yajima, sığınaktaki altı Güney Koreli işçiyle birlikte yöneticileri, şu anda 90’lı yaşlarında olan kadınları toplama sırasında standart altı bir bakım tesisinde barındırmakla suçladı. Güney Kore’nin en büyük ve en güçlü Budist tarikatı Jogye’yi zenginleştirmek için milyonlarca dolarlık bağış.
98 yaşındaki Park Ok-sun, Paylaşım Evi’nde bir hemşire tarafından bakılıyor. Bir soruşturma, tesisin 2015 ve 2019 yılları arasında 6.8 milyon dolar nakit bağış topladığını, ancak yaşam alanlarının işletilmesi için yalnızca 154.000 dolar kullandığını buldu. Kredi… The New York Times için Woohae Cho
Bay Yajima ve diğer muhbirler, bağışların kadınların refahı için toplanmasına rağmen, onlar için çok az şey kullanıldığını söyledi. Bunun yerine, yöneticilerin Jogye’nin sığınağı gelecekteki lüks bir huzurevine genişletmesi için parayı biriktirdiğini söylediler – orada yaşayan kadınların hepsi öldü.
Bay Yajima, “Bugünün dünyasında, Ukrayna gibi yerlerde savaş zamanında kadınlara yönelik cinsel şiddet devam ettiği için, Paylaşım Evi’ni tarihi ve eğitimsel değeri olan bir yer olarak korumak önemlidir” dedi. Burayı ortak bir huzurevine dönüştürme planları, tarihi yok etme projesidir” dedi.
Bilgi uçurma, cezai suçlamalara yol açtı. İki eski yönetici dolandırıcılık, zimmete para geçirme ve diğer suçlardan yargılanıyor. Ülkenin en önde gelen Budist rahiplerinden biri de dahil olmak üzere sığınağın yönetim kurulu üyeleri ihmal nedeniyle kovuldu. Öfkeli bağışçılar, paralarını geri talep ederek Paylaşım Evi’ne dava açtılar. Bağışlar, 2019’da 1,9 milyon dolardan bu yılın ilk altı ayında 35.300 dolara düştü.
Bay Yajima ve diğer muhbirler yaptıklarıyla övgü toplarken, ifşa ettikleri şey için de bir bedel ödemek zorunda kaldılar.
Sığınağın yeni ve eski yöneticileri ve onlara yakın kişiler, ifşacılara karşı düzinelerce iftira ve başka davalar açarak, onları asılsız söylentiler yaymakla suçladı.
Lee Ok-sun’un gençliğinde, Paylaşım Evi’ndeki odasında bir portresi. Dünya Savaşı sırasında Çin’de konuşlanmış Japon birlikleri için askeri bir genelevde çalışmaya zorlandı. Kredi… The New York Times için Woohae Cho
Bir Japon vatandaşı olarak Bay Yajima, tepkilerin çoğunun odak noktası oldu. Sözde teselli kadınların cinsel köleliği, Amerika Birleşik Devletleri’nin Doğu Asya’daki en önemli iki müttefiki olan Güney Kore ile Japonya arasındaki bağları geren birçok tarihi anlaşmazlıktan en duygusal olanı.
“Neden bu yerde rahat kadınlar için bir Japon çalışan işe alındı?” Bay Yajima’nın çalıştığı Paylaşım Evi binasının duvarına asılan bir afişi okuyun. Bir insan hakları merkezinin bulgularına göre, yöneticilere yakın kişiler ona etnik hakaretler yağdırdı.
Yedi muhbirden dördü tacizden şikayet ederek geçen ay istifa etti.
Ama kalmakta ısrar eden Bay Yajima değil.
Seul’deki Kore Üniversitesi’nde profesör olan Lim Mi-ri, kampanyasının Güney Kore için önemli soruları gündeme getirdiğini söyledi. Bayan Lim, kadınların konferanslara ve protesto mitinglerine götürüldüklerini ve burada Kore’nin Japon sömürge yönetimi altında çektiği acıların dokunulmaz bir sembolü ve tarihsel adalet savaşçıları olarak muamele gördüklerini söyledi. Ancak çok azı kadınların perde arkasında gerçekte nasıl yaşadıklarını sordu.
Bay Yajima, Paylaşım Evi’nin tarih müzesinde. Tesiste kadınlara yönelik muameleye karşı konuştuktan sonra sığınak yönetiminin tepkisinin odak noktası oldu. Kredi… The New York Times için Woohae Cho
Bayan Lim, “Yajima, kampanyanın geri kalanı onları kurban olarak nesneleştirme ve siyasi bir gündem veya para toplama için kullanma eğilimindeyken, kadınları bireysel insanlar olarak rahatlatmaya odaklanan tanıdığım nadir aktivistlerden biri” dedi.
Bay Yajima, Tokyo’daki Waseda Üniversitesi’nde tarih okurken feminizme ve Japonya’nın sömürge dönemine ilgi duymaya başladığını söyledi. 2000 yılında Paylaşım Evi’ni ziyaret etmeye başladı, başlangıçta 2003’ten 2006’ya kadar orada çevirmen ve fotoğrafçı olarak çalıştı.
“Fotoğraflarımda kadınların kolektif imajını kurbanlar olarak göstermeye çalışıyorum, aynı zamanda kadınları da kişilikleri olan bireyler olarak göstermeye çalışıyorum” dedi. dedi Yajima. “Benim gibi onlarla yaşayıp yemek yerseniz, büyükanne ve torun benzeri bir ilişki geliştirirseniz, ara sıra ziyaretçilerin göremediği şeyleri görürsünüz. İnsanlar onları kahraman savaşçılar olarak görüyor. Ancak kendi aralarında olduklarında, bağışlanan mallar bölündüğünde kime bir şeker daha verildiği gibi konularda anaokulu öğrencileri gibi tartışabilirler.”
2006 yılında, Bay Yajima, kadın davası için çalışmaya devam ettiği Almanya’ya taşındı. Konferanslar ve fotoğraf sergileri düzenlemeye yardım etti ve kadınlardan birini hikayesini paylaşmaya davet etti. 2019’da Paylaşım Evi’ne döndüğünde gördükleri onu derinden rahatsız etti.
Bir kadın kırık bir yataktan düştüğünde, yöneticiler onu hastaneye götürmeyi veya yeni bir yatak almayı reddettiğini söyledi. Kadınların yaşam alanları yenilendiğinde, eşyaları muson yağmuruna maruz bırakılarak dışarıda istiflendi. Bir yöneticinin masası çekmecelerinde, muhbirler, defterlere gerektiği gibi kaydedilmemiş yurt dışından nakit bağışlar buldular.
Bae Chun-hee, solda ve Lee Ok-sun, sağda, eski seks köleleri, Bay Yajima’nın portrelerinde. Japon fotoğrafçı, “Fotoğraflarımda kadınların kolektif imajını kurbanlar olarak göstermeye çalışıyorum, aynı zamanda kadınları da kişilikleri olan bireyler olarak göstermeye çalışıyorum” dedi. Kredi… Tsukasa Yajima
Hükümet yetkilileri ve sivil uzmanlardan oluşan ortak bir panel tarafından yürütülen soruşturma, ihbarcıların suçlamalarının çoğunu ve daha fazlasını doğruladı.
Panel, The New York Times tarafından görüntülenen 366 sayfalık raporunda, House of Sharing’in rahat kadınlarını para toplama etkinlikleri için “harekete geçirdiğini” ve kişisel gezileri reddettiğini söyledi. Staffers, m’yi duygusal olarak taciz etti ve “onları sokağa terk etmekle” tehdit etti. Panel, House of Sharing’in 2015 ve 2019 yılları arasında 6,8 milyon dolar nakit bağış topladığını söyledi. Ancak kadınların “ortalamanın altında bir huzurevinde yaşadığı” yaşam alanlarının işletilmesi için yalnızca 154.000 dolar kullandı.
“Kadınların rahatına, refahına ve faaliyetlerine harcayacağına söz vererek bağış toplayıp, parayı onlar için kullanmamak, halkı dolandırmaktır” denildi.
Paylaşım Evi “hatalar” yaptı ve ”bağışları düzenleyen yasaları ihlal etti”, dedi Budist keşiş Jogye olan Muhterem Seonghwa, yönetim kuruluna başkanlık etmek üzere Mayıs ayında atandı.
Ancak Seonghwa, kadınların hükümetten yeterli mali destek (ayda 2,600 dolar ve yıllık 10.810 dolar tıbbi maaş) aldığını söyledi. Vatandaşlardan bağışlanan nakit için çok az ihtiyaçları olduğunu söyledi.
Saygıdeğer Seonghwa, Mayıs ayında Paylaşım Evi’nin yönetim kurulu başkanlığına atanan bir Budist keşiş. Tesisin “hatalar” yaptığını ve ”bağışları düzenleyen yasaları ihlal ettiğini”, ancak kadınların vatandaşlardan bağışlanan nakit parayı çok az kullandığını söyledi. Kredi… The New York Times için Woohae Cho
Ve sığınağı lüks bir huzurevine dönüştürme planı, hızla yaşlanan bir nüfusla mücadele eden bir ülkede bir seçenek olarak tartışıldı. Ancak plan hiçbir zaman resmileştirilmedi, dedi. Seonghwa, sığınağın geleceğine hükümetle yapılacak istişareler yoluyla karar verileceğini vurguladı.
“Bulduğumuz sorunları düzeltiyoruz ve sonuncusu ölene kadar teselli kadınların en iyi devasını almak için çok çalışıyoruz” dedi.
Son ziyaretler sırasında, Paylaşım Evi’nin 3.4 dönümlük arazisi huzurlu görünüyordu. Kapıda ziyaretçileri eski seks kölelerinin bronz büst heykelleri karşıladı. Müzede, kadınların her gün düzinelerce Japon askeriyle seks yapmaya zorlandıkları, Japon ordusu tarafından işletilen bir genelev olan sözde konfor istasyonunun yeniden canlandırılması yer aldı.
Bir anıt bahçesine gömülen tesisin sekiz eski sakininden biri olan Lee Yong-nyo’nun kitabesinde “Japonya’nın savaş suçlarını asla unutmayacağım” yazıyor.
Yerleşkenin merkezinde, Güney Kore’nin hayatta kalan 11 konfor kadınından dördünün son günlerini geçirdiği iki katlı bir bina vardı. Bakım verenlerin sayısı iki katına çıkarılarak 10’a çıkarılarak, 92-98 yaşları arasındaki kadınlara günün 24 saati hizmet verilmesi sağlandı.
Paylaşım Evi’ndeki eski seks kölelerinin bronz büst heykelleri. Barınağı lüks bir huzurevine dönüştürmek için bir plan tartışıldı, önce orada yaşayan eski seks kölelerinin hepsi öldü. Kredi… The New York Times için Woohae Cho
Ancak, Bay Yajima’ya ihbarda bulunan eski bir bakıcı olan Heo Jeong-a, kadınların daha iyi tedavi talep etme yeteneğinin köreldiğini söyledi.
Kırılgan ve çeşitli derecelerde bunama yaşayan kadınlar, sığınaklarını saran kargaşadan çoğunlukla habersiz görünüyorlardı. Yakın tarihli bir ziyaret sırasında, bir Times muhabirinin kadınların yaşam alanlarına girmesine izin verildi ve diğerlerinden daha bilgili görünen birkaç kadınla konuştu.
15 yaşındayken askeri genelevlerde çalışmak üzere Çin’e götürülen ve kendisine barınma teklif edilene kadar orada yaşayan 95 yaşındaki Lee Ok-sun, “Burada yiyeceğim, giyeceğim ve yaşayacak bir yerim var” dedi. 2001’de Paylaşım Evi. “Kışın sıcacık, yazın serin tutuyor.”
Böyle bir cevap Bay Yajima’yı şaşırtmadı.
“Çin’de ve başka yerlerde o kadar zor bir hayatları vardı ki, elde ettikleriyle iyi olduklarını söylüyorlar” dedi. “Ama sağlayabileceğimiz en iyi devayı hak ettiler ve biz başarısız olduk.”
Bayan Park odasında şekerleme yapıyor. Kadınlar sığınaklarını saran kargaşadan çoğunlukla habersiz görünüyorlardı. Kredi… The New York Times için Woohae Cho
Şimdi, 51 yaşındaki Japon fotoğrafçı, savaşın sona ermesinin üzerinden çeyrek asırdan fazla bir süre geçtikten sonra, seks yapmaya zorlandıkları kadınlara yönelik muameleyle ilgili güncel bir skandalın merkezinde kendini buluyor. Japon askerleri ile.
1992’de kurulmasından sonraki yıllarda, Güney Kore’nin Gwangju kentindeki Paylaşım Evi, politikacıların ve öğrencilerin düzinelerce eski seks kölesiyle buluşmaya geldiği kutsal bir yerin havasını üstlendi. ”, şu anda ikamet eden dördü de dahil olmak üzere oraya sığınmıştı.
Ancak son iki yılda, uluslararası sosyal yardım programını yürüten Bay Yajima, sığınaktaki altı Güney Koreli işçiyle birlikte yöneticileri, şu anda 90’lı yaşlarında olan kadınları toplama sırasında standart altı bir bakım tesisinde barındırmakla suçladı. Güney Kore’nin en büyük ve en güçlü Budist tarikatı Jogye’yi zenginleştirmek için milyonlarca dolarlık bağış.
98 yaşındaki Park Ok-sun, Paylaşım Evi’nde bir hemşire tarafından bakılıyor. Bir soruşturma, tesisin 2015 ve 2019 yılları arasında 6.8 milyon dolar nakit bağış topladığını, ancak yaşam alanlarının işletilmesi için yalnızca 154.000 dolar kullandığını buldu. Kredi… The New York Times için Woohae Cho
Bay Yajima ve diğer muhbirler, bağışların kadınların refahı için toplanmasına rağmen, onlar için çok az şey kullanıldığını söyledi. Bunun yerine, yöneticilerin Jogye’nin sığınağı gelecekteki lüks bir huzurevine genişletmesi için parayı biriktirdiğini söylediler – orada yaşayan kadınların hepsi öldü.
Bay Yajima, “Bugünün dünyasında, Ukrayna gibi yerlerde savaş zamanında kadınlara yönelik cinsel şiddet devam ettiği için, Paylaşım Evi’ni tarihi ve eğitimsel değeri olan bir yer olarak korumak önemlidir” dedi. Burayı ortak bir huzurevine dönüştürme planları, tarihi yok etme projesidir” dedi.
Bilgi uçurma, cezai suçlamalara yol açtı. İki eski yönetici dolandırıcılık, zimmete para geçirme ve diğer suçlardan yargılanıyor. Ülkenin en önde gelen Budist rahiplerinden biri de dahil olmak üzere sığınağın yönetim kurulu üyeleri ihmal nedeniyle kovuldu. Öfkeli bağışçılar, paralarını geri talep ederek Paylaşım Evi’ne dava açtılar. Bağışlar, 2019’da 1,9 milyon dolardan bu yılın ilk altı ayında 35.300 dolara düştü.
Bay Yajima ve diğer muhbirler yaptıklarıyla övgü toplarken, ifşa ettikleri şey için de bir bedel ödemek zorunda kaldılar.
Sığınağın yeni ve eski yöneticileri ve onlara yakın kişiler, ifşacılara karşı düzinelerce iftira ve başka davalar açarak, onları asılsız söylentiler yaymakla suçladı.
Lee Ok-sun’un gençliğinde, Paylaşım Evi’ndeki odasında bir portresi. Dünya Savaşı sırasında Çin’de konuşlanmış Japon birlikleri için askeri bir genelevde çalışmaya zorlandı. Kredi… The New York Times için Woohae Cho
Bir Japon vatandaşı olarak Bay Yajima, tepkilerin çoğunun odak noktası oldu. Sözde teselli kadınların cinsel köleliği, Amerika Birleşik Devletleri’nin Doğu Asya’daki en önemli iki müttefiki olan Güney Kore ile Japonya arasındaki bağları geren birçok tarihi anlaşmazlıktan en duygusal olanı.
“Neden bu yerde rahat kadınlar için bir Japon çalışan işe alındı?” Bay Yajima’nın çalıştığı Paylaşım Evi binasının duvarına asılan bir afişi okuyun. Bir insan hakları merkezinin bulgularına göre, yöneticilere yakın kişiler ona etnik hakaretler yağdırdı.
Yedi muhbirden dördü tacizden şikayet ederek geçen ay istifa etti.
Ama kalmakta ısrar eden Bay Yajima değil.
Seul’deki Kore Üniversitesi’nde profesör olan Lim Mi-ri, kampanyasının Güney Kore için önemli soruları gündeme getirdiğini söyledi. Bayan Lim, kadınların konferanslara ve protesto mitinglerine götürüldüklerini ve burada Kore’nin Japon sömürge yönetimi altında çektiği acıların dokunulmaz bir sembolü ve tarihsel adalet savaşçıları olarak muamele gördüklerini söyledi. Ancak çok azı kadınların perde arkasında gerçekte nasıl yaşadıklarını sordu.
Bay Yajima, Paylaşım Evi’nin tarih müzesinde. Tesiste kadınlara yönelik muameleye karşı konuştuktan sonra sığınak yönetiminin tepkisinin odak noktası oldu. Kredi… The New York Times için Woohae Cho
Bayan Lim, “Yajima, kampanyanın geri kalanı onları kurban olarak nesneleştirme ve siyasi bir gündem veya para toplama için kullanma eğilimindeyken, kadınları bireysel insanlar olarak rahatlatmaya odaklanan tanıdığım nadir aktivistlerden biri” dedi.
Bay Yajima, Tokyo’daki Waseda Üniversitesi’nde tarih okurken feminizme ve Japonya’nın sömürge dönemine ilgi duymaya başladığını söyledi. 2000 yılında Paylaşım Evi’ni ziyaret etmeye başladı, başlangıçta 2003’ten 2006’ya kadar orada çevirmen ve fotoğrafçı olarak çalıştı.
“Fotoğraflarımda kadınların kolektif imajını kurbanlar olarak göstermeye çalışıyorum, aynı zamanda kadınları da kişilikleri olan bireyler olarak göstermeye çalışıyorum” dedi. dedi Yajima. “Benim gibi onlarla yaşayıp yemek yerseniz, büyükanne ve torun benzeri bir ilişki geliştirirseniz, ara sıra ziyaretçilerin göremediği şeyleri görürsünüz. İnsanlar onları kahraman savaşçılar olarak görüyor. Ancak kendi aralarında olduklarında, bağışlanan mallar bölündüğünde kime bir şeker daha verildiği gibi konularda anaokulu öğrencileri gibi tartışabilirler.”
2006 yılında, Bay Yajima, kadın davası için çalışmaya devam ettiği Almanya’ya taşındı. Konferanslar ve fotoğraf sergileri düzenlemeye yardım etti ve kadınlardan birini hikayesini paylaşmaya davet etti. 2019’da Paylaşım Evi’ne döndüğünde gördükleri onu derinden rahatsız etti.
Bir kadın kırık bir yataktan düştüğünde, yöneticiler onu hastaneye götürmeyi veya yeni bir yatak almayı reddettiğini söyledi. Kadınların yaşam alanları yenilendiğinde, eşyaları muson yağmuruna maruz bırakılarak dışarıda istiflendi. Bir yöneticinin masası çekmecelerinde, muhbirler, defterlere gerektiği gibi kaydedilmemiş yurt dışından nakit bağışlar buldular.
Bae Chun-hee, solda ve Lee Ok-sun, sağda, eski seks köleleri, Bay Yajima’nın portrelerinde. Japon fotoğrafçı, “Fotoğraflarımda kadınların kolektif imajını kurbanlar olarak göstermeye çalışıyorum, aynı zamanda kadınları da kişilikleri olan bireyler olarak göstermeye çalışıyorum” dedi. Kredi… Tsukasa Yajima
Hükümet yetkilileri ve sivil uzmanlardan oluşan ortak bir panel tarafından yürütülen soruşturma, ihbarcıların suçlamalarının çoğunu ve daha fazlasını doğruladı.
Panel, The New York Times tarafından görüntülenen 366 sayfalık raporunda, House of Sharing’in rahat kadınlarını para toplama etkinlikleri için “harekete geçirdiğini” ve kişisel gezileri reddettiğini söyledi. Staffers, m’yi duygusal olarak taciz etti ve “onları sokağa terk etmekle” tehdit etti. Panel, House of Sharing’in 2015 ve 2019 yılları arasında 6,8 milyon dolar nakit bağış topladığını söyledi. Ancak kadınların “ortalamanın altında bir huzurevinde yaşadığı” yaşam alanlarının işletilmesi için yalnızca 154.000 dolar kullandı.
“Kadınların rahatına, refahına ve faaliyetlerine harcayacağına söz vererek bağış toplayıp, parayı onlar için kullanmamak, halkı dolandırmaktır” denildi.
Paylaşım Evi “hatalar” yaptı ve ”bağışları düzenleyen yasaları ihlal etti”, dedi Budist keşiş Jogye olan Muhterem Seonghwa, yönetim kuruluna başkanlık etmek üzere Mayıs ayında atandı.
Ancak Seonghwa, kadınların hükümetten yeterli mali destek (ayda 2,600 dolar ve yıllık 10.810 dolar tıbbi maaş) aldığını söyledi. Vatandaşlardan bağışlanan nakit için çok az ihtiyaçları olduğunu söyledi.
Saygıdeğer Seonghwa, Mayıs ayında Paylaşım Evi’nin yönetim kurulu başkanlığına atanan bir Budist keşiş. Tesisin “hatalar” yaptığını ve ”bağışları düzenleyen yasaları ihlal ettiğini”, ancak kadınların vatandaşlardan bağışlanan nakit parayı çok az kullandığını söyledi. Kredi… The New York Times için Woohae Cho
Ve sığınağı lüks bir huzurevine dönüştürme planı, hızla yaşlanan bir nüfusla mücadele eden bir ülkede bir seçenek olarak tartışıldı. Ancak plan hiçbir zaman resmileştirilmedi, dedi. Seonghwa, sığınağın geleceğine hükümetle yapılacak istişareler yoluyla karar verileceğini vurguladı.
“Bulduğumuz sorunları düzeltiyoruz ve sonuncusu ölene kadar teselli kadınların en iyi devasını almak için çok çalışıyoruz” dedi.
Son ziyaretler sırasında, Paylaşım Evi’nin 3.4 dönümlük arazisi huzurlu görünüyordu. Kapıda ziyaretçileri eski seks kölelerinin bronz büst heykelleri karşıladı. Müzede, kadınların her gün düzinelerce Japon askeriyle seks yapmaya zorlandıkları, Japon ordusu tarafından işletilen bir genelev olan sözde konfor istasyonunun yeniden canlandırılması yer aldı.
Bir anıt bahçesine gömülen tesisin sekiz eski sakininden biri olan Lee Yong-nyo’nun kitabesinde “Japonya’nın savaş suçlarını asla unutmayacağım” yazıyor.
Yerleşkenin merkezinde, Güney Kore’nin hayatta kalan 11 konfor kadınından dördünün son günlerini geçirdiği iki katlı bir bina vardı. Bakım verenlerin sayısı iki katına çıkarılarak 10’a çıkarılarak, 92-98 yaşları arasındaki kadınlara günün 24 saati hizmet verilmesi sağlandı.
Paylaşım Evi’ndeki eski seks kölelerinin bronz büst heykelleri. Barınağı lüks bir huzurevine dönüştürmek için bir plan tartışıldı, önce orada yaşayan eski seks kölelerinin hepsi öldü. Kredi… The New York Times için Woohae Cho
Ancak, Bay Yajima’ya ihbarda bulunan eski bir bakıcı olan Heo Jeong-a, kadınların daha iyi tedavi talep etme yeteneğinin köreldiğini söyledi.
Kırılgan ve çeşitli derecelerde bunama yaşayan kadınlar, sığınaklarını saran kargaşadan çoğunlukla habersiz görünüyorlardı. Yakın tarihli bir ziyaret sırasında, bir Times muhabirinin kadınların yaşam alanlarına girmesine izin verildi ve diğerlerinden daha bilgili görünen birkaç kadınla konuştu.
15 yaşındayken askeri genelevlerde çalışmak üzere Çin’e götürülen ve kendisine barınma teklif edilene kadar orada yaşayan 95 yaşındaki Lee Ok-sun, “Burada yiyeceğim, giyeceğim ve yaşayacak bir yerim var” dedi. 2001’de Paylaşım Evi. “Kışın sıcacık, yazın serin tutuyor.”
Böyle bir cevap Bay Yajima’yı şaşırtmadı.
“Çin’de ve başka yerlerde o kadar zor bir hayatları vardı ki, elde ettikleriyle iyi olduklarını söylüyorlar” dedi. “Ama sağlayabileceğimiz en iyi devayı hak ettiler ve biz başarısız olduk.”
Bayan Park odasında şekerleme yapıyor. Kadınlar sığınaklarını saran kargaşadan çoğunlukla habersiz görünüyorlardı. Kredi… The New York Times için Woohae Cho