Mutlaka harikalar olacaktır, çünkü Olimpiyat Oyunlarında her zaman vardır. Birisi – büyük olasılıkla daha önce hiç duymadığınız biri – hız, zarafet, gaddarlık veya cesaretle göz kamaştıracak.
Ancak resmi olarak Cuma günü başlayan Pekin Kış Oyunları’nda belli bir üzüntü var. Politika, politika veya salgın olsun, Olimpiyatlar, 2008’de onları harika, hırslı ve kalıcı bir gösteriye dönüştüren şehirde bastırıldı.
Dünyanın her köşesinden binlerce ziyaretçi, Çin’in genişleyen başkentine ve çevresindeki dağlara inerek, her gün şehrin kalbini hiçbir şekilde dokunmadan, tatmadan veya onunla etkileşime girmeden delip geçiyor. Pekin sakinleri, her yeri çevreleyen yüksek çitler ve onları bir yerden bir yere taşıyan özel otobüslerin cam pencerelerinden Olimpiyat misafirlerine bakıyorlar.
Bir yılda ikinci kez, Olimpiyatlar çoğunlukla spor için bir ses sahnesi olarak hizmet edecek: iplerin içinde aktif ve duygusal ve heyecan verici, bir dünya ötesindeki izleyiciler tarafından tüketiliyor, seyrek kalabalıklar tarafından neredeyse sessiz stantlarda izleniyor. Kadın hokeyi en azından Perşembe günü, Kanada ve İsviçre’nin oyununu görmek için özenle seçilmiş bir seyirci grubu davet edildiğinde açıldığında durum buydu. Alkışlamadılar. Neşe vermediler. Görünüşe göre birçoğu, diski her zaman takip etmedi.
Olimpiyat binalarını çevreleyen küçük bir şehir büyüklüğünde bir bölge olan sözde balon, seçilmiş seyirciler dışında herkesi uzak tutan ölümcül bir patojen içerecek şekilde tasarlanmıştır. Protesto gürlemeleri ve gururlu, cüretkar bir Çin’in bunlarla nasıl yüzleşebileceğine dair korkular var. Dikenli teller ve dezenfekte edici sisten oluşan iç karartıcı bir manzara ve dünya sahnesinde başka bir değerli dönüşten kopuk bir şehir var. Bir maskot var, Bing Dwen Dwen, ancak dev pandanın tam olarak kimi eğlendirmek için orada olduğu her zaman açık değildir.
Belki bu Cumartesi günü değişecek. İlk madalyalar bu hafta sonu gelecek. Olimpiyatlar, ne olacaksa burada.
Ancak resmi olarak Cuma günü başlayan Pekin Kış Oyunları’nda belli bir üzüntü var. Politika, politika veya salgın olsun, Olimpiyatlar, 2008’de onları harika, hırslı ve kalıcı bir gösteriye dönüştüren şehirde bastırıldı.
Dünyanın her köşesinden binlerce ziyaretçi, Çin’in genişleyen başkentine ve çevresindeki dağlara inerek, her gün şehrin kalbini hiçbir şekilde dokunmadan, tatmadan veya onunla etkileşime girmeden delip geçiyor. Pekin sakinleri, her yeri çevreleyen yüksek çitler ve onları bir yerden bir yere taşıyan özel otobüslerin cam pencerelerinden Olimpiyat misafirlerine bakıyorlar.
Bir yılda ikinci kez, Olimpiyatlar çoğunlukla spor için bir ses sahnesi olarak hizmet edecek: iplerin içinde aktif ve duygusal ve heyecan verici, bir dünya ötesindeki izleyiciler tarafından tüketiliyor, seyrek kalabalıklar tarafından neredeyse sessiz stantlarda izleniyor. Kadın hokeyi en azından Perşembe günü, Kanada ve İsviçre’nin oyununu görmek için özenle seçilmiş bir seyirci grubu davet edildiğinde açıldığında durum buydu. Alkışlamadılar. Neşe vermediler. Görünüşe göre birçoğu, diski her zaman takip etmedi.
Olimpiyat binalarını çevreleyen küçük bir şehir büyüklüğünde bir bölge olan sözde balon, seçilmiş seyirciler dışında herkesi uzak tutan ölümcül bir patojen içerecek şekilde tasarlanmıştır. Protesto gürlemeleri ve gururlu, cüretkar bir Çin’in bunlarla nasıl yüzleşebileceğine dair korkular var. Dikenli teller ve dezenfekte edici sisten oluşan iç karartıcı bir manzara ve dünya sahnesinde başka bir değerli dönüşten kopuk bir şehir var. Bir maskot var, Bing Dwen Dwen, ancak dev pandanın tam olarak kimi eğlendirmek için orada olduğu her zaman açık değildir.
Belki bu Cumartesi günü değişecek. İlk madalyalar bu hafta sonu gelecek. Olimpiyatlar, ne olacaksa burada.