WOODO, Güney Kore — Jeoung Byeong-deok, minnettar yaşlı bir kadının gemisi adadan uzaklaştığında vedalaşmak için iskelede nasıl beklediğini hatırladı.
“İyi bir şey yaptığınız için gurur duymanızı sağlayan türden bir şey” dedi.
57 yaşındaki Bay Jeoung, ülkenin güney ve batı kıyılarına dağılmış yüzlerce adaya ücretsiz tıbbi hizmet götüren, Güney Kore’de hükümet tarafından işletilen beş hastane gemisinden biri olan 128 tonluk Jeonnam 511’in kaptanıdır.
Gemiler onlarca yıldır faaliyet gösteriyor, ancak son yıllarda ihtiyaçları arttı. Adalar – Güney Kore kırsalının geri kalanı gibi – ülke bir demografik krizin sonuçlarıyla uğraşırken nüfuslarının hızla azaldığını gördü.
Adalarda doktor yok. Çoğu 60’lı yaşlarında ve daha yaşlı olan yaşlı sakinlerin anakarayla bağlantısı kesilmiş, en yakın hastanelerden kilometrelerce dalgalı sularla ayrılmış durumda. Tek düzenli sağlık hizmetleri, adaları bir ay önce veya üç ayda bir ziyaret eden hastane gemileriyle gelir.
Hastane gemisi Jeonnam 511’in mürettebatı, Temmuz ayında tıbbi teçhizatla Woodo’da karaya çıkıyor.
Hodo’daki adalılar, Chungnam 501 hastane gemisinde doktorları görmek için sıralarını beklerken, bir hemşire tansiyon ölçer.
Güney kıyısındaki 155 dönümlük bir ada olan Woodo’da yaşayan 63 yaşındaki Park Ok-hee, “Gemi beraberinde bir cankurtaran halatı getiriyor” dedi. “Özellikle yaşlı insanlar için, bir doktora görünmek için anakaraya gitmek kolay değil.”
Parlak bir yaz gününde, Bay Jeoung, Jeonnam 511’i, beş doktor ve hemşire de dahil olmak üzere 14 kişilik ekibinin koruduğu güney kıyısındaki 77 adadan biri olan Woodo’ya yönlendirdi. Adadaki bir hoparlör geminin yaklaştığını duyurduktan sonra, adalılar ayaklarını sürüyerek köy binasına doğru ilerledi.
Woodo’daki rıhtım Jeonnam 511 için çok küçüktü, bu yüzden doktorlar ve hemşireler hastalarına kıyıya ulaşmak için küçük bir tekneye transfer oldular. Tıbbi ekipmanlarını ve malzeme çantalarını, hepsi 60 yaş ve üstü 27 sakinin yerde oturmuş tıbbi deva almayı beklediği köy binasına yumuşak bir çam tepesinden yukarı çektiler.
Jeonnam 511’in kaptanı Jeoung Byeong-deok, Temmuz ayında Woodo yolunda.
Temmuz ayında Woodo’da, 85 yaşındaki Kim Young-gi ve sağdan 73 yaşındaki Shin Hyang-ja, doktorları görmeye geldi.
Jeonnam 511’de bir doktor olan 25 yaşındaki Kim Gwang-jin, “Sırt ağrısı ve artritik parmaklar gibi rahatsızlıklarının çoğu, ömür boyu ağır işlerle, gelgit düzlüklerinden midye ve istiridye toplamakla ilgili,” dedi.
Hükümetler, Doğu Asya ülkelerinde ve ayrıca bölgenin ötesinde hızla yaşlanan toplumlarla boğuşurken, yaşlı vatandaşlara tıbbi yardımın nasıl sağlanacağı giderek artan bir endişe haline geldi.
Asya’da yaşlanma
Doğu Asya’da insanlar daha uzun yaşarken ve daha az bebek doğarken, bölge ülkeleri demografik bir saatli bombanın sonuçlarıyla boğuşuyor.
Woodo’nun nüfusu 2001’de kaydedilen 152’den 100’e düştü. Ancak bölge sakinleri, benzer büyüklükteki diğer adalardan daha izole hissettiklerini söylüyor.
Woodo’da günde iki kez, gelgit sırasında deniz birkaç saatliğine ikiye ayrılıyor ve su altında kalmış, ancak bir arabanın geçebileceği kadar geniş, mil uzunluğundaki beton bir yol ortaya çıkıyor. Anakarada işi olan köylüler, sular tekrar yükselmeden önce dışarı çıkıp geri dönmelidir.
Doğal fenomen, Woodo’yu sakinlerin söylemeyi sevdiği gibi “ne bir ada ne de anakara” yaptı. Dolayısıyla Güney Kore hükümeti hiçbir zaman Woodo’ya bir köprü inşa etme veya feribot seferleri düzenleme zahmetine girmedi.
Woodo’ya giden tek yol, gelgit sırasında günde iki kez suyun üzerine çıkar.
Kim Eun-rye, arabalı merkez, eve feribotla dönüyor. Onun gibi daha yaşlı adalılar için dalgalı suları aşarak anakaradaki en yakın hastaneye gitmek giderek daha zor hale geldi.
Postane, karakol veya banka yoktur. 1970’lerde 100 kadar öğrencisi olan tek okul 2021’de kapandı çünkü Güney Kore’deki diğer birçok kırsal okul gibi artık adada okul çağındaki çocuk kalmamıştı.
Gelgit düzlüklerinden ahtapot ve midye yakalayarak kazandığı parayı adada dört çocuk büyütmek için kullanan 75 yaşındaki Jeong Seong-soon, “Hayatımızı desteklemek için sahip olduğumuz tek şey çamur,” dedi. Ancak aşırı avlanma ve kirlilik nedeniyle “deniz eskisi kadar su vermiyor” dedi.
Adanın en yaşlı sakini olan 86 yaşındaki Jeong Gyeong-shim için Woodo, 64 yıl önce burada okuma yazma bilmeyen bir balıkçıyla evlendiğinden beri evinde. Kocası birkaç yıl önce öldü ve geçen yıl bambu filizleri toplarken sırtını incittiği için Bayan Jeong için hareket etmek daha zor hale geldi.
Woodo’nun en yaşlı kişisi, 86 yaşındaki Jeong Gyeong-shim, evinde.
O zamandan beri günlerini mavi kapılı alçak kiremit çatılı evinde tek başına oturarak, televizyon izleyerek, tepeden aşağı denizi izleyerek veya sabah erken muson yağmurlarını dinleyerek geçirdi. Yakın zamanda yapılan bir ziyarette, kapıdan gözetleyen bir sokak kedisi dışında evde başka yaşam belirtisi yoktu.
Bayan Jeong, hepsi şehirlerde yaşayan veya yurtdışında okuyan iki oğlu, bir kızı ve sekiz torunundan gururla bahsetti. Ancak birkaç yıl önce intihar ederek ölen başka bir kızından bahsederken sesi gözyaşlarıyla boğuldu.
Bayan Jeong, “Şimdi 66 yaşında olacaktı ve hala hayatta olsaydı beni görmeye gelirdi” dedi. “Oğullarım gelip onlarla birlikte şehirlerde yaşamamı istiyor. Ama kimseyi tanımadığım bir şehirde ne yapacağım? Oğullarıma yük olmayacağım” dedi.
Bayan Jeong ve diğer yaşlanan adalılar için hastane gemisi, dış dünyayla sahip oldukları birkaç bağlantıdan biri ve unutulmadıklarının işaretlerinden biri. Doktor ziyareti sırasında hastalar, ağrılarını dindireceğini umdukları akupunktur iğneleri ile sırtlarına veya dizlerine çivilenmiş şiltelere uzanırlar.
Park Sang-son, 85, merkez ve Woodo’nun diğer adalıları, Temmuz ayında Jeonnam 511’den doktorları görmek için köy binasına geldi.
Woodo’daki en yaşlı kişi olan Bayan Jeong, Temmuz ayında köy binasında Jeonnam 511’den 25 yaşındaki Kim Gwang-jin tarafından akupunkturla sırt ağrısını tedavi ettiriyor.
Bazı adalar o kadar tecrit edilmiş durumda ki, sağlık personelinin hastalarını toplayabileceği bir yer bile yok; Batı kıyısındaki bir adacık olan Hyojado’da, başka bir hastane gemisi olan Chungnam 501’in mürettebatı bir köylünün evine yerleşti.
Köylüler doktorları görmek için içeride toplanırken, evin dışında lastik ayakkabılar toplandı. Başka bir adada Chungnam 501, hastaları alıp gemiye getirmek için bir tekne kullandı. Gemide mütevazı dişçi muayenehanesi ve diğer mini klinikler var ve ayrıca yaşlı hastaların tercih ettiği tedaviler olan ısı tedavisi ve akupunktur da sunuyor.
Doktorlar çoğunlukla zorunlu askerlik yerine hastane gemilerinde çalışan genç erkekler. Hastalarını kendi dedeleri gibi karşılıyorlar.
Bir hastane gemisinde hayatın zor ama ödüllendirici olabileceğini söylüyorlar. Bir ıssız adadan diğerine atlayan mürettebat, hastalara bakmak için harcadığı kadar zamanını deniz yolculuğuna harcıyor.
Jeonnam 511’de kan numuneleri üzerinde laboratuvar testleri yapan 36 yaşındaki Park Joon-ho, “Deniz dalgalandığında, bir an pencereden suyu ve sonraki an gökyüzünü görürsünüz” dedi. “Bu işte, deniz tutmasına alışkın.”
Diş hekimi Lee Gang-min, Chungnam 501’de 67 yaşındaki Park Meng-sim’i tedavi ediyor.
Chungnam 501 personeli, Hodo sakinleri için ilaç hazırlıyor.
25 yaşındaki dahiliyeci Shin Hyeon-woo, “Ama insanlar gerçekten arkadaş canlısı, çünkü onlar için çok yol kat ettiğimizi biliyorlar.”
Sağlık hizmeti ücretsiz olmasına rağmen, maliyeti devlet karşılıyor, hastalar doktorlara ve hemşirelere yiyecek getirerek şükranlarını ifade etmekte ısrar ediyorlar. Balık, abalone, midye, sarımsak, marul ve biber.
26 yaşındaki diş hekimi Bae Sang-won, “Şefimizin köylülerin bize verdiği o kocaman istiridyelerle pişirdiği erişte çorbası, daha önce denediğim hiçbir şeye benzemiyor” dedi.
Hastane gemileri ciddi ameliyatlar yapamaz, ancak doktorlar anakara hastanelerine ziyaret gerektiren rahatsızlıkları belirlemeye çalışır. Reçeteli ilaçlar ve küçük ev tıbbi malzeme torbaları sağlarlar. Yıllar geçtikçe, nüfus yaşlandıkça içerikleri değişti.
Artık birkaç aile çocuklar için öksürük şurubu ararken, takma diş temizleyici, göz damlası ve ağrı kesici bantlara yüksek talep var.
Kim Eun-rye, Ağustos ayında Hyojado adasındaki evinde.
85 yaşındaki Park Sang-son, Jeonnam 511’den gelen doktorları gördükten sonra ilacıyla Woodo’da köyden ayrılıyor.
16 yıldır Jeonnam 511’de çalışan 51 yaşındaki hemşire Lee Sook-yeon, “Artık bu adalarda çocuk bulamıyorsunuz” dedi. “Bir adada yaşlı bir köylüyle tanışırsın ama üç ay sonra oraya tekrar gittiğinde o gitmiştir.”
Woodo’nun en genç sakinlerinden biri olan 62 yaşındaki Kim Nam-seok, adanın yüzyıllardır atalarının kazandığı gibi balık tutmaktan ve istiridye kazmaktan daha fazlasını kentsel inşaat şantiyelerinde çalışarak kazanabilen gençler için “umut olmadığını” söyledi.
“Burada elimizde kalan tek şey yarın ölecek olanlar,” dedi alayla.
Woodo’da beşinci nesil bir adalı olan 85 yaşındaki Park Sang-son, evinde tek başına otururken, ailesinin burada yaşayan son kişi olup olmayacağını merak etti. 52 yıllık karısı altı yıl önce öldüğünde, onu ambulansın geleceği en yakın nokta olan kilometrelerce ötedeki bir anakara limanına götürmek için bir tekne kiralamak zorunda kaldı.
Temmuz ayında bir hastane gemisine yaptıkları ziyaretten dönen Hodo sakinleri.
“İyi bir şey yaptığınız için gurur duymanızı sağlayan türden bir şey” dedi.
57 yaşındaki Bay Jeoung, ülkenin güney ve batı kıyılarına dağılmış yüzlerce adaya ücretsiz tıbbi hizmet götüren, Güney Kore’de hükümet tarafından işletilen beş hastane gemisinden biri olan 128 tonluk Jeonnam 511’in kaptanıdır.
Gemiler onlarca yıldır faaliyet gösteriyor, ancak son yıllarda ihtiyaçları arttı. Adalar – Güney Kore kırsalının geri kalanı gibi – ülke bir demografik krizin sonuçlarıyla uğraşırken nüfuslarının hızla azaldığını gördü.
Adalarda doktor yok. Çoğu 60’lı yaşlarında ve daha yaşlı olan yaşlı sakinlerin anakarayla bağlantısı kesilmiş, en yakın hastanelerden kilometrelerce dalgalı sularla ayrılmış durumda. Tek düzenli sağlık hizmetleri, adaları bir ay önce veya üç ayda bir ziyaret eden hastane gemileriyle gelir.
Hastane gemisi Jeonnam 511’in mürettebatı, Temmuz ayında tıbbi teçhizatla Woodo’da karaya çıkıyor.
Hodo’daki adalılar, Chungnam 501 hastane gemisinde doktorları görmek için sıralarını beklerken, bir hemşire tansiyon ölçer.
Güney kıyısındaki 155 dönümlük bir ada olan Woodo’da yaşayan 63 yaşındaki Park Ok-hee, “Gemi beraberinde bir cankurtaran halatı getiriyor” dedi. “Özellikle yaşlı insanlar için, bir doktora görünmek için anakaraya gitmek kolay değil.”
Parlak bir yaz gününde, Bay Jeoung, Jeonnam 511’i, beş doktor ve hemşire de dahil olmak üzere 14 kişilik ekibinin koruduğu güney kıyısındaki 77 adadan biri olan Woodo’ya yönlendirdi. Adadaki bir hoparlör geminin yaklaştığını duyurduktan sonra, adalılar ayaklarını sürüyerek köy binasına doğru ilerledi.
Woodo’daki rıhtım Jeonnam 511 için çok küçüktü, bu yüzden doktorlar ve hemşireler hastalarına kıyıya ulaşmak için küçük bir tekneye transfer oldular. Tıbbi ekipmanlarını ve malzeme çantalarını, hepsi 60 yaş ve üstü 27 sakinin yerde oturmuş tıbbi deva almayı beklediği köy binasına yumuşak bir çam tepesinden yukarı çektiler.
Jeonnam 511’in kaptanı Jeoung Byeong-deok, Temmuz ayında Woodo yolunda.
Temmuz ayında Woodo’da, 85 yaşındaki Kim Young-gi ve sağdan 73 yaşındaki Shin Hyang-ja, doktorları görmeye geldi.
Jeonnam 511’de bir doktor olan 25 yaşındaki Kim Gwang-jin, “Sırt ağrısı ve artritik parmaklar gibi rahatsızlıklarının çoğu, ömür boyu ağır işlerle, gelgit düzlüklerinden midye ve istiridye toplamakla ilgili,” dedi.
Hükümetler, Doğu Asya ülkelerinde ve ayrıca bölgenin ötesinde hızla yaşlanan toplumlarla boğuşurken, yaşlı vatandaşlara tıbbi yardımın nasıl sağlanacağı giderek artan bir endişe haline geldi.
Asya’da yaşlanma
Doğu Asya’da insanlar daha uzun yaşarken ve daha az bebek doğarken, bölge ülkeleri demografik bir saatli bombanın sonuçlarıyla boğuşuyor.
- Yaşlı Çalışanlar:Doğu Asya’da daha az sayıda genç iş gücüne girerken, emekli olmak için yanıp tutuşan işçiler 70’li yaşlarına ve ötesine kadar çalışıyor.
- Flört Şovları:Çin’deki bazı popüler televizyon programları, yaşlı insanların sosyal, romantik ve cinsel ihtiyaçları hakkında konuşmaları teşvik etmeye yardımcı oluyor.
- ‘Altın Eşcinseller’: Manila’daki eşcinsellere destek sunmak için bir topluluk oluşturdular. Yıllar sonra, hala birlikte yaşıyorlar ve geçimlerini sağlamak için yarışmalar düzenliyorlar.
- Bir Halefi Eksik:Bir mal sahibinin işini devralacak birini bulma mücadelesi, yaşlanan bir toplumun potansiyel olarak yıkıcı ekonomik etkilerini aydınlatır.
Woodo’nun nüfusu 2001’de kaydedilen 152’den 100’e düştü. Ancak bölge sakinleri, benzer büyüklükteki diğer adalardan daha izole hissettiklerini söylüyor.
Woodo’da günde iki kez, gelgit sırasında deniz birkaç saatliğine ikiye ayrılıyor ve su altında kalmış, ancak bir arabanın geçebileceği kadar geniş, mil uzunluğundaki beton bir yol ortaya çıkıyor. Anakarada işi olan köylüler, sular tekrar yükselmeden önce dışarı çıkıp geri dönmelidir.
Doğal fenomen, Woodo’yu sakinlerin söylemeyi sevdiği gibi “ne bir ada ne de anakara” yaptı. Dolayısıyla Güney Kore hükümeti hiçbir zaman Woodo’ya bir köprü inşa etme veya feribot seferleri düzenleme zahmetine girmedi.
Woodo’ya giden tek yol, gelgit sırasında günde iki kez suyun üzerine çıkar.
Kim Eun-rye, arabalı merkez, eve feribotla dönüyor. Onun gibi daha yaşlı adalılar için dalgalı suları aşarak anakaradaki en yakın hastaneye gitmek giderek daha zor hale geldi.
Postane, karakol veya banka yoktur. 1970’lerde 100 kadar öğrencisi olan tek okul 2021’de kapandı çünkü Güney Kore’deki diğer birçok kırsal okul gibi artık adada okul çağındaki çocuk kalmamıştı.
Gelgit düzlüklerinden ahtapot ve midye yakalayarak kazandığı parayı adada dört çocuk büyütmek için kullanan 75 yaşındaki Jeong Seong-soon, “Hayatımızı desteklemek için sahip olduğumuz tek şey çamur,” dedi. Ancak aşırı avlanma ve kirlilik nedeniyle “deniz eskisi kadar su vermiyor” dedi.
Adanın en yaşlı sakini olan 86 yaşındaki Jeong Gyeong-shim için Woodo, 64 yıl önce burada okuma yazma bilmeyen bir balıkçıyla evlendiğinden beri evinde. Kocası birkaç yıl önce öldü ve geçen yıl bambu filizleri toplarken sırtını incittiği için Bayan Jeong için hareket etmek daha zor hale geldi.
Woodo’nun en yaşlı kişisi, 86 yaşındaki Jeong Gyeong-shim, evinde.
O zamandan beri günlerini mavi kapılı alçak kiremit çatılı evinde tek başına oturarak, televizyon izleyerek, tepeden aşağı denizi izleyerek veya sabah erken muson yağmurlarını dinleyerek geçirdi. Yakın zamanda yapılan bir ziyarette, kapıdan gözetleyen bir sokak kedisi dışında evde başka yaşam belirtisi yoktu.
Bayan Jeong, hepsi şehirlerde yaşayan veya yurtdışında okuyan iki oğlu, bir kızı ve sekiz torunundan gururla bahsetti. Ancak birkaç yıl önce intihar ederek ölen başka bir kızından bahsederken sesi gözyaşlarıyla boğuldu.
Bayan Jeong, “Şimdi 66 yaşında olacaktı ve hala hayatta olsaydı beni görmeye gelirdi” dedi. “Oğullarım gelip onlarla birlikte şehirlerde yaşamamı istiyor. Ama kimseyi tanımadığım bir şehirde ne yapacağım? Oğullarıma yük olmayacağım” dedi.
Bayan Jeong ve diğer yaşlanan adalılar için hastane gemisi, dış dünyayla sahip oldukları birkaç bağlantıdan biri ve unutulmadıklarının işaretlerinden biri. Doktor ziyareti sırasında hastalar, ağrılarını dindireceğini umdukları akupunktur iğneleri ile sırtlarına veya dizlerine çivilenmiş şiltelere uzanırlar.
Park Sang-son, 85, merkez ve Woodo’nun diğer adalıları, Temmuz ayında Jeonnam 511’den doktorları görmek için köy binasına geldi.
Woodo’daki en yaşlı kişi olan Bayan Jeong, Temmuz ayında köy binasında Jeonnam 511’den 25 yaşındaki Kim Gwang-jin tarafından akupunkturla sırt ağrısını tedavi ettiriyor.
Bazı adalar o kadar tecrit edilmiş durumda ki, sağlık personelinin hastalarını toplayabileceği bir yer bile yok; Batı kıyısındaki bir adacık olan Hyojado’da, başka bir hastane gemisi olan Chungnam 501’in mürettebatı bir köylünün evine yerleşti.
Köylüler doktorları görmek için içeride toplanırken, evin dışında lastik ayakkabılar toplandı. Başka bir adada Chungnam 501, hastaları alıp gemiye getirmek için bir tekne kullandı. Gemide mütevazı dişçi muayenehanesi ve diğer mini klinikler var ve ayrıca yaşlı hastaların tercih ettiği tedaviler olan ısı tedavisi ve akupunktur da sunuyor.
Doktorlar çoğunlukla zorunlu askerlik yerine hastane gemilerinde çalışan genç erkekler. Hastalarını kendi dedeleri gibi karşılıyorlar.
Bir hastane gemisinde hayatın zor ama ödüllendirici olabileceğini söylüyorlar. Bir ıssız adadan diğerine atlayan mürettebat, hastalara bakmak için harcadığı kadar zamanını deniz yolculuğuna harcıyor.
Jeonnam 511’de kan numuneleri üzerinde laboratuvar testleri yapan 36 yaşındaki Park Joon-ho, “Deniz dalgalandığında, bir an pencereden suyu ve sonraki an gökyüzünü görürsünüz” dedi. “Bu işte, deniz tutmasına alışkın.”
Diş hekimi Lee Gang-min, Chungnam 501’de 67 yaşındaki Park Meng-sim’i tedavi ediyor.
Chungnam 501 personeli, Hodo sakinleri için ilaç hazırlıyor.
25 yaşındaki dahiliyeci Shin Hyeon-woo, “Ama insanlar gerçekten arkadaş canlısı, çünkü onlar için çok yol kat ettiğimizi biliyorlar.”
Sağlık hizmeti ücretsiz olmasına rağmen, maliyeti devlet karşılıyor, hastalar doktorlara ve hemşirelere yiyecek getirerek şükranlarını ifade etmekte ısrar ediyorlar. Balık, abalone, midye, sarımsak, marul ve biber.
26 yaşındaki diş hekimi Bae Sang-won, “Şefimizin köylülerin bize verdiği o kocaman istiridyelerle pişirdiği erişte çorbası, daha önce denediğim hiçbir şeye benzemiyor” dedi.
Hastane gemileri ciddi ameliyatlar yapamaz, ancak doktorlar anakara hastanelerine ziyaret gerektiren rahatsızlıkları belirlemeye çalışır. Reçeteli ilaçlar ve küçük ev tıbbi malzeme torbaları sağlarlar. Yıllar geçtikçe, nüfus yaşlandıkça içerikleri değişti.
Artık birkaç aile çocuklar için öksürük şurubu ararken, takma diş temizleyici, göz damlası ve ağrı kesici bantlara yüksek talep var.
Kim Eun-rye, Ağustos ayında Hyojado adasındaki evinde.
85 yaşındaki Park Sang-son, Jeonnam 511’den gelen doktorları gördükten sonra ilacıyla Woodo’da köyden ayrılıyor.
16 yıldır Jeonnam 511’de çalışan 51 yaşındaki hemşire Lee Sook-yeon, “Artık bu adalarda çocuk bulamıyorsunuz” dedi. “Bir adada yaşlı bir köylüyle tanışırsın ama üç ay sonra oraya tekrar gittiğinde o gitmiştir.”
Woodo’nun en genç sakinlerinden biri olan 62 yaşındaki Kim Nam-seok, adanın yüzyıllardır atalarının kazandığı gibi balık tutmaktan ve istiridye kazmaktan daha fazlasını kentsel inşaat şantiyelerinde çalışarak kazanabilen gençler için “umut olmadığını” söyledi.
“Burada elimizde kalan tek şey yarın ölecek olanlar,” dedi alayla.
Woodo’da beşinci nesil bir adalı olan 85 yaşındaki Park Sang-son, evinde tek başına otururken, ailesinin burada yaşayan son kişi olup olmayacağını merak etti. 52 yıllık karısı altı yıl önce öldüğünde, onu ambulansın geleceği en yakın nokta olan kilometrelerce ötedeki bir anakara limanına götürmek için bir tekne kiralamak zorunda kaldı.
Temmuz ayında bir hastane gemisine yaptıkları ziyaretten dönen Hodo sakinleri.