Bazı önceki vagların dediği gibi, kısalık nüktedanlıksa, belki de en nükteli seçenek hiç söz değildir. Kasım ayının sonlarında, Çin’in batısındaki Sincan’ın bölgesel başkenti Urumçi’de yüksek bir binada çıkan yangında en az 10 kişi öldü. Yaygın olarak Kovid kısıtlamalarının kurbanların kaçmasını engellediğine inanılıyordu ve önce Urumçi’de ve ardından katı Kovid karşıtı önlemlerin vatandaşları evlere kapanmaya, sürekli testlere ve acımasız karantina merkezlerinde hapsedilmeye maruz bıraktığı Çin’in dört bir yanına öfke sokaklara döküldü. Göstericiler şehirlerde ve üniversite kampüslerinde ortaya çıktı, Covid politikalarını eleştirdi ve hatta Komünist Partiyi ve lideri Xi Jinping’i kınadı. Birçoğu bir protesto sembolü salladı: düz, işaretsiz beyaz kağıtlar.
Transfix videoları ortaya çıktı. Şangay’daki bir nöbette, mumlar titreşirken yas tutanlar havada kağıtlar tuttular. Pekin’deki Tsinghua Üniversitesi’ndeki öğrenciler ellerinde kağıtlar taşıdılar ve demokrasi ve ifade özgürlüğü çağrısında bulunan sloganlar attılar. Başka bir Pekin mitinginde, bir kalabalık Covid protokollerine karşı sloganlar atarken boş kağıtlar salladı. Çokça paylaşılan bir tweet’te birisi şehir trafiğinin ortasında havaya kağıt yığınları fırlattı. Başka bir viral klip, dramatik bir sokak tiyatrosunu gösteriyordu: ağzı siyah bantla kapatılmış, bilekleri zincirlerle bağlı, bir kağıt parçasıyla yayalar arasında yürüyen genç bir kadın.
Yorumcular, “beyaz kağıt protestolarının” anlamını yorumlamakta hızlı davrandılar. Boş bir işaret hem bir sembol hem de bir taktiktir. Sansüre karşı pasif-agresif bir protesto, meydan okumaya işaret eden alaycı bir itaat performansı. Gücü, hem halk hem de yetkililer tarafından yazılı olmayan mesaja ilişkin ortak bir anlayışa dayanmaktadır; aynı zamanda, herhangi bir şey söylemenin, hiçbir muhalefeti kabul etmeyen, hatta konuşma niyetini bile bastıran bir hükümetle ters düşmek olduğunun bilincindedir. Yangından günler sonra atılan bir tweet, görünüşe göre Şanghay’daki bir alışveriş merkezinde “Ne söylemek istediğimi biliyorsun” yazan bir tabela tutan bir adamın fotoğrafını gösteriyordu. Tweet’e göre, polis tarafından götürüldü.
Yangından sonraki günlerde Çin Komünist Partisi sansürcüleri, “A4Revolution” (kağıdın boyutuna gönderme) ve “beyaz kağıt alıştırması” gibi hashtag’leri sosyal medyadan silmek için harekete geçti. Bir kağıt parçası nihai “analog” eser olabilir, ancak alışılmadık derecede güçlü bir dijital çağ totemi – sokak ile sanal dünya arasında büyüleyici şekillerde geri dönen bir göğüs – olarak ortaya çıktı. Barikatlardaki tüm kargaşaya karşın, beyaz işaretler algoritmalar, veri akışı ve görüntülerin ve fikirlerin çevrimiçi ortamda yankılanma biçimleri hakkında daha fazla bilgi verebilir.
Çin’deki Durumu Anlayın
Komünist Parti, Komünist liderliğe ender rastlanan bir meydan okuma olan kitlesel protestoları başlatan kısıtlayıcı “sıfır Kovid” politikasını bir kenara attı.
Geriye dönüp bakıldığında, 1960’ların bu gösterileri ideolojik olarak muhafazakar görünüyor: Sivil haklar döneminin ve Vietnam Savaşı’nın zirvesinde sahnelenen ve protesto fikriyle alay eden parodilerdi. Ancak son zamanlarda vatandaşlar boş tabelalar komedisini tersine çevirdi. İşaretler, Hong Kong’daki demokrasi yanlısı gösterilerde ve Ukrayna işgalinin Rus muhalifleri tarafından destek olarak kullanıldı. Eylül ayında, Kraliçe Elizabeth’in ölümünün ardından, monarşi karşıtı göstericilerin İskoçya’da tutuklandığı bildirildi. Kısa süre sonra daha fazla protestocu ortaya çıktı – artık boş işaretler taşıyorlardı.
Bu işaretler, hem sansürü hem de onu uygulayanları alay eden absürt bir şaka anlatıyor. Yem işlevi görüyorlar: Genellikle üniformalı ve iyi silahlanmış güvenlik güçleri boş bir tabela tutan bir vatandaşı gözaltına aldığında, devlet gücünün paranoyası ve mantıksızlığı ortaya çıkıyor. Kurnaz bir internet trolleme eylemi gibi, boş işaret, hedefini kendini ifşa etmeye çeken bir düğme iticidir.
Pankartlar ve bayraklar gibi geleneksel protesto sembollerinin sosyal medya çağında daha az geçerliliği olabilir. Hayal gücünü yakalayan amblemler, Hong Kong’da kalkan olarak kullanılan şemsiyeler gibi, organik memler hissi ile mütevazı ve beklenmedik olma eğilimindedir. Çoğu zaman, bu semboller ironi ve saçmalık notları vurur. Tayland’da demokrasi yanlısı göstericiler, beyaz kağıttan bile daha olası olmayan bir ikonu benimsedi: şişme lastik ördekler.
Çin’in boş tabelalarının üstün mem yemi olduğu kanıtlandı. Winnie-the-Pooh’un boş bir sayfa okuduğu bir resmin yer aldığı tişörtler ortaya çıktı – Çin internetinde yasaklanan memlerde AA Milne’nin oyuncak ayısına benzetilen Xi Jinping’i hedef alan çifte bir şaka. İşaretler daha iddialı gözlüklere ilham verdi. Sürgündeki Çinli sanatçı Ai Weiwei, UV görünmez mürekkeple boş bir kağıda serbest konuşma mesajı yazarken gösterildiği bir Instagram görüntüsü yayınladı. Bir performans sanatı eserinde, beyaz kağıtla kaplı bir kadının, Çin’in KKD kaplı “büyük beyazlarını” anımsatan tehlikeli madde giysisi giyen bir kişi tarafından kırmızı boya püskürtülmesi yer alıyordu.
Protestocular ile güçlü güçler arasındaki internet savaşları, internetin yoğun bir şekilde sansürlendiği ve bir gözetleme ağının çevrimiçi ve çevrimdışı hayatı süpürdüğü Çin’de artıyor. Urumçi’de protestolar patlak verdiği andan itibaren, gösterilerin görüntülerini yükleyen kullanıcılar ile bunların tüm izlerini yok etmeye çalışan devletin sansür aygıtı arasında çatışmalar başladı. Kullanıcılar, yasa dışı içeriği yakalamak için tasarlanmış algoritmalardan kaçmak için hile kullandılar: Video videoları kaydettiler veya yanlarında döndürdüler veya Çin sansürünün kapsamı dışında, Twitter ve Instagram gibi sitelerde verileri “depolamak” için VPN’ler kullandılar. Ülkenin “büyük güvenlik duvarında” çatlaklar bulmaya yönelik bu çabalar, protestolar için çok önemliydi. Başarılı olduklarına inanmak için nedenler var: Çin hükümeti o zamandan beri katı Covid yönergelerini dizginlemek için adımlar attı.
Elbette, protestocular, özellikle de Çin’in otoriterliğine yönelik daha geniş eleştiriler dile getirmeye cesaret edenler, yine de sert sonuçlarla karşı karşıya kalabilirler. Ancak eleştirileri, on yıllar ve yüzyıllar boyunca fikirlerin yankılarını taşıyan tüm o beyaz kağıtlarda, boş işaretlerde oyalanıyor. John Cage’in ünlü paradoksu var: “Söyleyecek hiçbir şeyim yok ve söylüyorum.” Laurence Sterne’in “Tristram Shandy”sinde boş bir sayfa ve Robert Ryman’ın beyaz üzerine beyaz tabloları var; belagat dolu boşlukları olasılığa gebe, tarif edilemezi ifade eden sanat eserleri. Onu kullanan protestocu ve onu küçümseyen hükümet için boş tabela potansiyelle doludur: Akla gelebilecek her şikayetin, teşvikin, itirazın, provokasyonun, sataşmanın, tehditin ve çürütülemez gerçeğin bir gün üzerine yazılabileceği bir tabula rasa’dır. . Veya belki de bu şeylerin zaten – en azından mecazi olarak – görünmez mürekkeple orada yazıldığını söylemek daha doğru olur. İşaretler hiçbir şey söylemiyor; ciltler dolusu konuşuyorlar.
Kaynak fotoğraf: Getty Images aracılığıyla Ben Marans/SOPA Images/LightRocket
Transfix videoları ortaya çıktı. Şangay’daki bir nöbette, mumlar titreşirken yas tutanlar havada kağıtlar tuttular. Pekin’deki Tsinghua Üniversitesi’ndeki öğrenciler ellerinde kağıtlar taşıdılar ve demokrasi ve ifade özgürlüğü çağrısında bulunan sloganlar attılar. Başka bir Pekin mitinginde, bir kalabalık Covid protokollerine karşı sloganlar atarken boş kağıtlar salladı. Çokça paylaşılan bir tweet’te birisi şehir trafiğinin ortasında havaya kağıt yığınları fırlattı. Başka bir viral klip, dramatik bir sokak tiyatrosunu gösteriyordu: ağzı siyah bantla kapatılmış, bilekleri zincirlerle bağlı, bir kağıt parçasıyla yayalar arasında yürüyen genç bir kadın.
Yorumcular, “beyaz kağıt protestolarının” anlamını yorumlamakta hızlı davrandılar. Boş bir işaret hem bir sembol hem de bir taktiktir. Sansüre karşı pasif-agresif bir protesto, meydan okumaya işaret eden alaycı bir itaat performansı. Gücü, hem halk hem de yetkililer tarafından yazılı olmayan mesaja ilişkin ortak bir anlayışa dayanmaktadır; aynı zamanda, herhangi bir şey söylemenin, hiçbir muhalefeti kabul etmeyen, hatta konuşma niyetini bile bastıran bir hükümetle ters düşmek olduğunun bilincindedir. Yangından günler sonra atılan bir tweet, görünüşe göre Şanghay’daki bir alışveriş merkezinde “Ne söylemek istediğimi biliyorsun” yazan bir tabela tutan bir adamın fotoğrafını gösteriyordu. Tweet’e göre, polis tarafından götürüldü.
Yangından sonraki günlerde Çin Komünist Partisi sansürcüleri, “A4Revolution” (kağıdın boyutuna gönderme) ve “beyaz kağıt alıştırması” gibi hashtag’leri sosyal medyadan silmek için harekete geçti. Bir kağıt parçası nihai “analog” eser olabilir, ancak alışılmadık derecede güçlü bir dijital çağ totemi – sokak ile sanal dünya arasında büyüleyici şekillerde geri dönen bir göğüs – olarak ortaya çıktı. Barikatlardaki tüm kargaşaya karşın, beyaz işaretler algoritmalar, veri akışı ve görüntülerin ve fikirlerin çevrimiçi ortamda yankılanma biçimleri hakkında daha fazla bilgi verebilir.
Çin’deki Durumu Anlayın
Komünist Parti, Komünist liderliğe ender rastlanan bir meydan okuma olan kitlesel protestoları başlatan kısıtlayıcı “sıfır Kovid” politikasını bir kenara attı.
- Travmatize ve Sönmüş: Keder ve endişeye kapılan Çin’deki pek çok kişi katı Kovid politikası konusunda ulusal bir hesaplaşma istiyor. Hükümeti sorumlu tutmak Don Kişotvari bir arayış olabilir.
- Bulutlu Bir Resim:Pekin’in durumun kontrol altında olduğuna dair verdiği güvencelere rağmen, salgın kısıtlamalarının gevşetilmesiyle enfeksiyonlar hakkındaki veriler daha opak hale geldi.
- Pekin’de:Covid, Çin başkentini kasıp kavururken, Pekin, bu kez sakinler tarafından kendi kendine empoze edilen bir tecrit sancısı çeken bir şehir gibi görünüyor.
- Aşıların Önemi:Hükümet kısıtlamaları kaldırırken, insanları yalnızca virüsün korkulacak bir şey olmadığına değil, aynı zamanda aşılamanın da gerekli olduğuna ikna etmesi gerekiyor.
Geriye dönüp bakıldığında, 1960’ların bu gösterileri ideolojik olarak muhafazakar görünüyor: Sivil haklar döneminin ve Vietnam Savaşı’nın zirvesinde sahnelenen ve protesto fikriyle alay eden parodilerdi. Ancak son zamanlarda vatandaşlar boş tabelalar komedisini tersine çevirdi. İşaretler, Hong Kong’daki demokrasi yanlısı gösterilerde ve Ukrayna işgalinin Rus muhalifleri tarafından destek olarak kullanıldı. Eylül ayında, Kraliçe Elizabeth’in ölümünün ardından, monarşi karşıtı göstericilerin İskoçya’da tutuklandığı bildirildi. Kısa süre sonra daha fazla protestocu ortaya çıktı – artık boş işaretler taşıyorlardı.
Bu işaretler, hem sansürü hem de onu uygulayanları alay eden absürt bir şaka anlatıyor. Yem işlevi görüyorlar: Genellikle üniformalı ve iyi silahlanmış güvenlik güçleri boş bir tabela tutan bir vatandaşı gözaltına aldığında, devlet gücünün paranoyası ve mantıksızlığı ortaya çıkıyor. Kurnaz bir internet trolleme eylemi gibi, boş işaret, hedefini kendini ifşa etmeye çeken bir düğme iticidir.
Pankartlar ve bayraklar gibi geleneksel protesto sembollerinin sosyal medya çağında daha az geçerliliği olabilir. Hayal gücünü yakalayan amblemler, Hong Kong’da kalkan olarak kullanılan şemsiyeler gibi, organik memler hissi ile mütevazı ve beklenmedik olma eğilimindedir. Çoğu zaman, bu semboller ironi ve saçmalık notları vurur. Tayland’da demokrasi yanlısı göstericiler, beyaz kağıttan bile daha olası olmayan bir ikonu benimsedi: şişme lastik ördekler.
Çin’in boş tabelalarının üstün mem yemi olduğu kanıtlandı. Winnie-the-Pooh’un boş bir sayfa okuduğu bir resmin yer aldığı tişörtler ortaya çıktı – Çin internetinde yasaklanan memlerde AA Milne’nin oyuncak ayısına benzetilen Xi Jinping’i hedef alan çifte bir şaka. İşaretler daha iddialı gözlüklere ilham verdi. Sürgündeki Çinli sanatçı Ai Weiwei, UV görünmez mürekkeple boş bir kağıda serbest konuşma mesajı yazarken gösterildiği bir Instagram görüntüsü yayınladı. Bir performans sanatı eserinde, beyaz kağıtla kaplı bir kadının, Çin’in KKD kaplı “büyük beyazlarını” anımsatan tehlikeli madde giysisi giyen bir kişi tarafından kırmızı boya püskürtülmesi yer alıyordu.
Protestocular ile güçlü güçler arasındaki internet savaşları, internetin yoğun bir şekilde sansürlendiği ve bir gözetleme ağının çevrimiçi ve çevrimdışı hayatı süpürdüğü Çin’de artıyor. Urumçi’de protestolar patlak verdiği andan itibaren, gösterilerin görüntülerini yükleyen kullanıcılar ile bunların tüm izlerini yok etmeye çalışan devletin sansür aygıtı arasında çatışmalar başladı. Kullanıcılar, yasa dışı içeriği yakalamak için tasarlanmış algoritmalardan kaçmak için hile kullandılar: Video videoları kaydettiler veya yanlarında döndürdüler veya Çin sansürünün kapsamı dışında, Twitter ve Instagram gibi sitelerde verileri “depolamak” için VPN’ler kullandılar. Ülkenin “büyük güvenlik duvarında” çatlaklar bulmaya yönelik bu çabalar, protestolar için çok önemliydi. Başarılı olduklarına inanmak için nedenler var: Çin hükümeti o zamandan beri katı Covid yönergelerini dizginlemek için adımlar attı.
Elbette, protestocular, özellikle de Çin’in otoriterliğine yönelik daha geniş eleştiriler dile getirmeye cesaret edenler, yine de sert sonuçlarla karşı karşıya kalabilirler. Ancak eleştirileri, on yıllar ve yüzyıllar boyunca fikirlerin yankılarını taşıyan tüm o beyaz kağıtlarda, boş işaretlerde oyalanıyor. John Cage’in ünlü paradoksu var: “Söyleyecek hiçbir şeyim yok ve söylüyorum.” Laurence Sterne’in “Tristram Shandy”sinde boş bir sayfa ve Robert Ryman’ın beyaz üzerine beyaz tabloları var; belagat dolu boşlukları olasılığa gebe, tarif edilemezi ifade eden sanat eserleri. Onu kullanan protestocu ve onu küçümseyen hükümet için boş tabela potansiyelle doludur: Akla gelebilecek her şikayetin, teşvikin, itirazın, provokasyonun, sataşmanın, tehditin ve çürütülemez gerçeğin bir gün üzerine yazılabileceği bir tabula rasa’dır. . Veya belki de bu şeylerin zaten – en azından mecazi olarak – görünmez mürekkeple orada yazıldığını söylemek daha doğru olur. İşaretler hiçbir şey söylemiyor; ciltler dolusu konuşuyorlar.
Kaynak fotoğraf: Getty Images aracılığıyla Ben Marans/SOPA Images/LightRocket