SEUL — 1976’dan 1987’ye kadar, Güney Kore’deki askeri diktatörler yaklaşık 38.000 kişiyi sokaklardan süpürdü ve onları Brothers Home adlı bir sosyal yardım merkezine yerleştirdi. Tesisin, hükümetin serseri olarak adlandırdığı -çoğu reşit olmayanları- beslemesi ve öğretmesi ve onları iş için eğitmesi gerekiyordu.
Bunun yerine, Brothers Home’un bir kabus evi olduğu ortaya çıktı.
Birçoğu dövüldü, tecavüze uğradı ve köle işçi olarak kullanıldı. Hayatta kalanlara ve araştırmacılara göre, 650’den fazla kişi orada yasadışı bir şekilde ve aileleri tarafından bilinmeden tutulurken öldü.
Güneydoğudaki liman kenti Busan’daki Brothers Home, Güney Kore’nin modern tarihinde insan hakları ihlallerinin en kötü örneklerinden biri haline geldi. Yine de çok az insan sorumlu tutuldu. 1987’de üst düzey yönetici soruşturulduktan sonra, hükümet liderleri müdahale etti ve yönetici sadece 30 ay hapis yattı. Küçük mali suçlardan suçlu bulundu, ancak insan haklarını ihlal etmekten değil.
Çarşamba günü, yetkilileri sorumlu tutmak için on yıllarca süren bir mücadelenin ardından, Güney Kore’nin Hakikat ve Uzlaşma Komisyonu, hükümetin yasadışı bir şekilde insanları Kardeşler Evi’nde zorla gözaltına ve zorunlu çalışmaya göndermeye yardım ettiğini ve onları ölüme maruz bıraktığını teyit ettiğinde, Kardeşler Yuvası kurbanları bir zafer kazandılar. dayak, tecavüz ve bazen ölüme yol açan diğer tacizler.
Busan, Güney Kore’deki Brothers Home kompleksinin tarihsiz bir görüntüsü. Kredi… Yonhap, Associated Press aracılığıyla
Brothers Home’daki skandal, uzun zamandır Kore’nin ardışık diktatörlükleri altındaki sayısız hak ihlali vakası arasında en iyi belgelenenlerden biri olmuştur. On yıllar boyunca, hayatta kalanlar kitaplar yazdılar. Başlıca TV kanalları, araştırmacı belgeseller yayınladı. İnsan hakları grupları ve gazeteler, istismar ve bunu örtbas etme girişimleri üzerine çok parçalı diziler yayınladı.
Ancak Çarşamba gününe kadar, bir hükümet kurumu Brothers Home’da yaşananları “devlet tarafından ağır bir insan hakları ihlali” olarak resmen tanıdı ve resmi bir ölü sayısı duyurdu ve kurbanların travmasını iyileştirmek için hükümetten bir özür ve yardım önerdi.
1975 ve 1980 yılları arasında iki kez Kardeşler Evi’nde hapsedilen 58 yaşındaki Park Gyeong-bo, “Bütün ülke suç ortağı” dedi. biz. Toplumun çöpü gibi muamele gördük.”
Hakikat Komisyonu’nun bulguları, hükümete tazminat davası açan hayatta kalanlar için güçlü mühimmat sağlıyor. Çalışmaları, Güney Kore’nin yalnızca demokratikleşmenin değil, aynı zamanda sivil katliamların, halk ayaklanmalarının, işkencenin ve diğer insan hakları ihlallerinin de damgasını vurduğu çalkantılı modern tarihiyle uzlaşmaya yönelik yenilenen çabalarının bir parçasıdır.
1960’lardan 1980’lere, özellikle 1988 Seul Olimpiyatları’ndan önceki yıllarda, ülkenin askeri diktatörleri “sokakları serserilerden temizlemek” için çalıştı. 1986’ya gelindiğinde, devlet sübvansiyonlarıyla işletilen 36 tesiste 16.000’den fazla kişi tutuluyordu. Busan’daki en kötü şöhretli olanıydı ve 500 kişiyi barındıracak şekilde inşa edilmiş olmasına rağmen 4.355 kişiyi barındırıyordu.
Ulsan Bölge Savcılığı tarafından sağlanan ve Brothers Home sakinlerinin 1986 yılında Güney Kore, Ulsan’da bir inşaat sahasında çalıştığını gösteren bir fotoğraf. Kredi… Ulsan Bölge Savcılığı, Associated Press aracılığıyla
Tesis sadece evsizleri ve engellileri değil, aynı zamanda aileleri ve işleri olan, sarhoş ya da kimliği doğrulanmayan kişileri, dilencileri ve hatta siyasi muhalifleri de barındırıyordu. Müfettişler, sahip olduğu insan sayısına göre devlet sübvansiyonu aldığını söyledi. Sokaklarda başıboş çocukları bulmak, merkeze göndermek ve yetim olarak listelemek için Brothers Home yetkilileriyle birlikte çalıştıkları için polise ve belediye yetkililerine rüşvet verdi.
10 yaşında Brothers Home’a gönderilen 57 yaşındaki Lee Dong-jin, “Adamlar beni yakalayıp çöp gibi dondurucuya, kamyona benzer bir araca attığında Busan’daki mahallemde tek başıma oynuyordum” dedi. orada yedi yıl geçirdi.
Brothers Home’da Bay Lee, “Hayır. 110.” Orada bulduğu şeyin “tam bir cehennem” olduğunu söyledi.
Brothers Home, eski bir ordu çavuşu olan Park In-keun tarafından yönetiliyordu. Bay Park, örnek bir sosyal yardım merkezi işlettiği için devlet madalyalarıyla ödüllendirildi. Devlet tarafından işletilen Kore Sinema Yapım tarafından yapılan 1981 tarihli bir propaganda belgeseli, Bay Park’ı ıslahat ıslahatları ve serseriler için yorulmadan çalışan dindar bir Hıristiyan olarak nitelendirdi. Tesisinin tepesinde büyük bir Protestan kilisesi vardı.
Daha sonra, kurbanlara ve araştırmacılara göre, Bay Park’ın, geceleri dışarıdan kilitlenen uzun duvarlar ve kapılarla korunan bir toplama kampı gibi burayı yönettiği ortaya çıktı. Atılan askeri üniformalara ya da mavi eşofmanlara bürünerek orada tutulanlar, giyimden ayakkabıya, olta malzemelerine ve kokteyl şemsiyelerine kadar her şeyi üreten fabrikalarda şafaktan alacakaranlığa kadar çalıştılar. Komisyon, Brothers Home’un maaşlarının yarısından fazlasını cebe indirdiğini veya onlara hiçbir şey ödemediğini söyledi.
İnsanları Brothers Home’a taşımak için kullanılan bir aracın tarihsiz bir fotoğrafı. Yanındaki tabelada “Busan Şehri Serserileri Rehberlik Aracı” yazıyor. Kredi… Hakikat ve Uzlaşma Komisyonu
Her Pazartesi sabahı “halk mahkemeleri” yapıldı. Kaçmaya çalışanlar da dahil olmak üzere kuralları çiğneyenler binlerce kişinin önünde vahşice cezalandırıldı. 1986’da askeri istihbarat yetkilileri, Brothers Home’u “kontrol ve disiplin” yeteneği açısından hapishanelerin üzerinde sıraladı. Hakikat Komisyonu, yerin “bölge dışı haklara” sahipmiş gibi yönetildiğini söyledi.
Bay Park’a sadık olanlar “müfreze liderleri” yapıldı ve diğerlerini terörize etti. Brothers Home’da tutulanların büyük çoğunluğu erkekti. Bir ankette, Busan City sponsorluğundaki 2020 araştırmasına göre, yaklaşık dörtte biri orada tecavüze uğradıklarını söyledi. Aynı rapor, Brothers Home’un en az 11 çocuğu yurtdışında evlat edinilmek üzere serbest bırakarak para kazandığı ortaya çıktı.
1986 yılına kadar merkezde beş yıl geçiren 53 yaşındaki Choi Seung-woo, “Bir yandan Park In-keun Hıristiyan bağışçılardan para topladı” dedi. “Öte yandan hepimizi kilisede topladı ve cezalandırdı. kural bozucular ‘İsa ve Tanrı adına’. Bizi tekmeledi ve dövdü, başımızdan kan sıçradı.”
8 yaşında Brothers Home’a götürülen 46 yaşındaki Han Jong-sun, gardiyanların sara nöbeti geçiren genç bir adamı dövdüğünü gördüğünü söyledi. Genç, gözleri başının arkasına yuvarlanarak götürüldü ve bir daha hiç görülmedi. Bay Han, erkek müfreze liderleri tarafından düzenli olarak tecavüze uğradığını söyledi.
2019’da Seul’deki Ulusal Meclis yakınlarındaki bir oturma eylemi sırasında Brothers Home’da beş yıl zorunlu çalışmaya katlanan Choi Seung-woo. Kredi… Ahn Young-Joon/Associated Press
1987’de savcılar ve muhalefet milletvekilleri evi araştırdığında, istismarın birçok önemli detayı rapor edildi. Ancak savcılar onlarca yıl sonra siyasi baskı altında soruşturmalarını sulandırdıklarını itiraf ettiler. Skandal, o yıl patlak veren büyük demokrasi yanlısı öğrenci gösterileri tarafından kısa süre sonra gölgede bırakıldı.
Bay Han, 2012 yılında Güney Kore Ulusal Meclisi önünde tek başına bir protesto başlatarak uzun sessizliğin kırılmasına yardımcı oldu. Bay Choi gibi diğer hayatta kalanlar da oturma eylemleri ve açlık grevleriyle kampanyaya katıldı. Ama ilerleme yavaştı. Bay Park, 2016 yılında eceliyle öldü.
2020’de Ulusal Meclis, 2010’da dağıtılan geçmiş insan hakları ihlallerini soruşturmakla görevli bir devlet kurumu olan Hakikat ve Uzlaşma Komisyonu’nu yeniden faaliyete geçirdi. Komisyonun soruşturmaya karar verdiği ilk dava Brothers Home oldu.
Komisyonun başkanı Jung Geun-sik Çarşamba günü yaptığı açıklamada, “Devlet, Brothers Home’daki insan hakları ihlallerini ele almak için yapılan ricaları görmezden geldi, sorunlar olduğunu bile bile herhangi bir işlem yapmadı” dedi. “1987’de yapılan bir soruşturmada davayı küçümsedi ve çarpıttı, gerçeklere dayalı kanunî karar verilmesini engelledi.”
Mağdurlar, Brothers Home’da geçirdikleri zamandan beri depresyon ve öfke ile mücadele ettiklerini, genellikle hapse düştüklerini veya istismarcı eşler veya ebeveynler haline geldiklerini söylüyorlar. Bay Choi’nin orada tutulan erkek kardeşi, 2009 yılında kendi canına kıydı. Bay Han’ın kız kardeşi, başka bir kurban, bir akıl hastanesine yatırıldı.
Bay Park, “Bu yer, biz genç mahkûmları ergenliğimizden ve eğitimden mahrum bıraktı, haklarımız için konuşma ve hak ettiğimiz siyasi ilgiyi görme yeteneğimizi kısıtladı” dedi. “Ülkemiz demokratikleşirken bile, hiçbir zaman ana akım sınıfın bir parçası olmadık, gözden uzak tutulması en iyisiymiş gibi davranıldık.”
Bunun yerine, Brothers Home’un bir kabus evi olduğu ortaya çıktı.
Birçoğu dövüldü, tecavüze uğradı ve köle işçi olarak kullanıldı. Hayatta kalanlara ve araştırmacılara göre, 650’den fazla kişi orada yasadışı bir şekilde ve aileleri tarafından bilinmeden tutulurken öldü.
Güneydoğudaki liman kenti Busan’daki Brothers Home, Güney Kore’nin modern tarihinde insan hakları ihlallerinin en kötü örneklerinden biri haline geldi. Yine de çok az insan sorumlu tutuldu. 1987’de üst düzey yönetici soruşturulduktan sonra, hükümet liderleri müdahale etti ve yönetici sadece 30 ay hapis yattı. Küçük mali suçlardan suçlu bulundu, ancak insan haklarını ihlal etmekten değil.
Çarşamba günü, yetkilileri sorumlu tutmak için on yıllarca süren bir mücadelenin ardından, Güney Kore’nin Hakikat ve Uzlaşma Komisyonu, hükümetin yasadışı bir şekilde insanları Kardeşler Evi’nde zorla gözaltına ve zorunlu çalışmaya göndermeye yardım ettiğini ve onları ölüme maruz bıraktığını teyit ettiğinde, Kardeşler Yuvası kurbanları bir zafer kazandılar. dayak, tecavüz ve bazen ölüme yol açan diğer tacizler.
Busan, Güney Kore’deki Brothers Home kompleksinin tarihsiz bir görüntüsü. Kredi… Yonhap, Associated Press aracılığıyla
Brothers Home’daki skandal, uzun zamandır Kore’nin ardışık diktatörlükleri altındaki sayısız hak ihlali vakası arasında en iyi belgelenenlerden biri olmuştur. On yıllar boyunca, hayatta kalanlar kitaplar yazdılar. Başlıca TV kanalları, araştırmacı belgeseller yayınladı. İnsan hakları grupları ve gazeteler, istismar ve bunu örtbas etme girişimleri üzerine çok parçalı diziler yayınladı.
Ancak Çarşamba gününe kadar, bir hükümet kurumu Brothers Home’da yaşananları “devlet tarafından ağır bir insan hakları ihlali” olarak resmen tanıdı ve resmi bir ölü sayısı duyurdu ve kurbanların travmasını iyileştirmek için hükümetten bir özür ve yardım önerdi.
1975 ve 1980 yılları arasında iki kez Kardeşler Evi’nde hapsedilen 58 yaşındaki Park Gyeong-bo, “Bütün ülke suç ortağı” dedi. biz. Toplumun çöpü gibi muamele gördük.”
Hakikat Komisyonu’nun bulguları, hükümete tazminat davası açan hayatta kalanlar için güçlü mühimmat sağlıyor. Çalışmaları, Güney Kore’nin yalnızca demokratikleşmenin değil, aynı zamanda sivil katliamların, halk ayaklanmalarının, işkencenin ve diğer insan hakları ihlallerinin de damgasını vurduğu çalkantılı modern tarihiyle uzlaşmaya yönelik yenilenen çabalarının bir parçasıdır.
1960’lardan 1980’lere, özellikle 1988 Seul Olimpiyatları’ndan önceki yıllarda, ülkenin askeri diktatörleri “sokakları serserilerden temizlemek” için çalıştı. 1986’ya gelindiğinde, devlet sübvansiyonlarıyla işletilen 36 tesiste 16.000’den fazla kişi tutuluyordu. Busan’daki en kötü şöhretli olanıydı ve 500 kişiyi barındıracak şekilde inşa edilmiş olmasına rağmen 4.355 kişiyi barındırıyordu.
Ulsan Bölge Savcılığı tarafından sağlanan ve Brothers Home sakinlerinin 1986 yılında Güney Kore, Ulsan’da bir inşaat sahasında çalıştığını gösteren bir fotoğraf. Kredi… Ulsan Bölge Savcılığı, Associated Press aracılığıyla
Tesis sadece evsizleri ve engellileri değil, aynı zamanda aileleri ve işleri olan, sarhoş ya da kimliği doğrulanmayan kişileri, dilencileri ve hatta siyasi muhalifleri de barındırıyordu. Müfettişler, sahip olduğu insan sayısına göre devlet sübvansiyonu aldığını söyledi. Sokaklarda başıboş çocukları bulmak, merkeze göndermek ve yetim olarak listelemek için Brothers Home yetkilileriyle birlikte çalıştıkları için polise ve belediye yetkililerine rüşvet verdi.
10 yaşında Brothers Home’a gönderilen 57 yaşındaki Lee Dong-jin, “Adamlar beni yakalayıp çöp gibi dondurucuya, kamyona benzer bir araca attığında Busan’daki mahallemde tek başıma oynuyordum” dedi. orada yedi yıl geçirdi.
Brothers Home’da Bay Lee, “Hayır. 110.” Orada bulduğu şeyin “tam bir cehennem” olduğunu söyledi.
Brothers Home, eski bir ordu çavuşu olan Park In-keun tarafından yönetiliyordu. Bay Park, örnek bir sosyal yardım merkezi işlettiği için devlet madalyalarıyla ödüllendirildi. Devlet tarafından işletilen Kore Sinema Yapım tarafından yapılan 1981 tarihli bir propaganda belgeseli, Bay Park’ı ıslahat ıslahatları ve serseriler için yorulmadan çalışan dindar bir Hıristiyan olarak nitelendirdi. Tesisinin tepesinde büyük bir Protestan kilisesi vardı.
Daha sonra, kurbanlara ve araştırmacılara göre, Bay Park’ın, geceleri dışarıdan kilitlenen uzun duvarlar ve kapılarla korunan bir toplama kampı gibi burayı yönettiği ortaya çıktı. Atılan askeri üniformalara ya da mavi eşofmanlara bürünerek orada tutulanlar, giyimden ayakkabıya, olta malzemelerine ve kokteyl şemsiyelerine kadar her şeyi üreten fabrikalarda şafaktan alacakaranlığa kadar çalıştılar. Komisyon, Brothers Home’un maaşlarının yarısından fazlasını cebe indirdiğini veya onlara hiçbir şey ödemediğini söyledi.
İnsanları Brothers Home’a taşımak için kullanılan bir aracın tarihsiz bir fotoğrafı. Yanındaki tabelada “Busan Şehri Serserileri Rehberlik Aracı” yazıyor. Kredi… Hakikat ve Uzlaşma Komisyonu
Her Pazartesi sabahı “halk mahkemeleri” yapıldı. Kaçmaya çalışanlar da dahil olmak üzere kuralları çiğneyenler binlerce kişinin önünde vahşice cezalandırıldı. 1986’da askeri istihbarat yetkilileri, Brothers Home’u “kontrol ve disiplin” yeteneği açısından hapishanelerin üzerinde sıraladı. Hakikat Komisyonu, yerin “bölge dışı haklara” sahipmiş gibi yönetildiğini söyledi.
Bay Park’a sadık olanlar “müfreze liderleri” yapıldı ve diğerlerini terörize etti. Brothers Home’da tutulanların büyük çoğunluğu erkekti. Bir ankette, Busan City sponsorluğundaki 2020 araştırmasına göre, yaklaşık dörtte biri orada tecavüze uğradıklarını söyledi. Aynı rapor, Brothers Home’un en az 11 çocuğu yurtdışında evlat edinilmek üzere serbest bırakarak para kazandığı ortaya çıktı.
1986 yılına kadar merkezde beş yıl geçiren 53 yaşındaki Choi Seung-woo, “Bir yandan Park In-keun Hıristiyan bağışçılardan para topladı” dedi. “Öte yandan hepimizi kilisede topladı ve cezalandırdı. kural bozucular ‘İsa ve Tanrı adına’. Bizi tekmeledi ve dövdü, başımızdan kan sıçradı.”
8 yaşında Brothers Home’a götürülen 46 yaşındaki Han Jong-sun, gardiyanların sara nöbeti geçiren genç bir adamı dövdüğünü gördüğünü söyledi. Genç, gözleri başının arkasına yuvarlanarak götürüldü ve bir daha hiç görülmedi. Bay Han, erkek müfreze liderleri tarafından düzenli olarak tecavüze uğradığını söyledi.
2019’da Seul’deki Ulusal Meclis yakınlarındaki bir oturma eylemi sırasında Brothers Home’da beş yıl zorunlu çalışmaya katlanan Choi Seung-woo. Kredi… Ahn Young-Joon/Associated Press
1987’de savcılar ve muhalefet milletvekilleri evi araştırdığında, istismarın birçok önemli detayı rapor edildi. Ancak savcılar onlarca yıl sonra siyasi baskı altında soruşturmalarını sulandırdıklarını itiraf ettiler. Skandal, o yıl patlak veren büyük demokrasi yanlısı öğrenci gösterileri tarafından kısa süre sonra gölgede bırakıldı.
Bay Han, 2012 yılında Güney Kore Ulusal Meclisi önünde tek başına bir protesto başlatarak uzun sessizliğin kırılmasına yardımcı oldu. Bay Choi gibi diğer hayatta kalanlar da oturma eylemleri ve açlık grevleriyle kampanyaya katıldı. Ama ilerleme yavaştı. Bay Park, 2016 yılında eceliyle öldü.
2020’de Ulusal Meclis, 2010’da dağıtılan geçmiş insan hakları ihlallerini soruşturmakla görevli bir devlet kurumu olan Hakikat ve Uzlaşma Komisyonu’nu yeniden faaliyete geçirdi. Komisyonun soruşturmaya karar verdiği ilk dava Brothers Home oldu.
Komisyonun başkanı Jung Geun-sik Çarşamba günü yaptığı açıklamada, “Devlet, Brothers Home’daki insan hakları ihlallerini ele almak için yapılan ricaları görmezden geldi, sorunlar olduğunu bile bile herhangi bir işlem yapmadı” dedi. “1987’de yapılan bir soruşturmada davayı küçümsedi ve çarpıttı, gerçeklere dayalı kanunî karar verilmesini engelledi.”
Mağdurlar, Brothers Home’da geçirdikleri zamandan beri depresyon ve öfke ile mücadele ettiklerini, genellikle hapse düştüklerini veya istismarcı eşler veya ebeveynler haline geldiklerini söylüyorlar. Bay Choi’nin orada tutulan erkek kardeşi, 2009 yılında kendi canına kıydı. Bay Han’ın kız kardeşi, başka bir kurban, bir akıl hastanesine yatırıldı.
Bay Park, “Bu yer, biz genç mahkûmları ergenliğimizden ve eğitimden mahrum bıraktı, haklarımız için konuşma ve hak ettiğimiz siyasi ilgiyi görme yeteneğimizi kısıtladı” dedi. “Ülkemiz demokratikleşirken bile, hiçbir zaman ana akım sınıfın bir parçası olmadık, gözden uzak tutulması en iyisiymiş gibi davranıldık.”