YENİ DELHI — Ulusal bir insan hakları organının bu hafta yaptığı açıklamaya göre, Hindistan’ın refah sisteminin özellikle gaddar bir köşesinden sağ kalanlara binlerce dolar tazminat verildi. Kuzey Hindistan’daki kızlar için bir evsizler barınağının dört düzineden fazla eski sakini korkunç koşullara katlandı; çoğu cinsel saldırıya uğradı.
Evden kaçan veya aileleri tarafından kovulanların yanı sıra tipik olarak aile içi istismar veya seks ticareti mağdurlarını barındıran kadın ve kızlar için sığınma evleri, herkesin bildiği üzere aşırı kalabalık, bakımsız ve genellikle tehlikelidir.
Ancak tazminatın ödendiği kuzey Hindistan eyaleti Bihar’daki sığınma eviyle ilgili dava, kurbanların sayısı nedeniyle özellikle dikkat çekiciydi. Polise göre, yıllar boyunca 34’ü sığınma evi çalışanları ve devlet refah dairesi yetkilileri tarafından tecavüze uğradı. En az biri 10 yaşındaydı; en büyüğü 19 yaşındaydı.
Muzaffarpur kentindeki sığınma evindeki istismarın kapsamını ortaya koyan bağımsız bir denetçinin 2018 raporu, ulusal bir öfkeye yol açtı. Federal müfettişler, sığınak müdürü Brajesh Thakur da dahil olmak üzere 19 kişinin mahkum edilmesiyle sonuçlanan bir soruşturma başlattı.
2020’de görevi ihmalden toplu tecavüze kadar çeşitli suçlardan suçlu bulundular. Bay Thakur da dahil olmak üzere sanıklardan 12’si müebbet hapis cezasına çarptırıldı.
Devletlerin devlet lisanslı sığınma evlerinde cinsel istismar mağdurlarını tazmin etmesi ilk kez değil, ancak hem mağdur sayısı hem de ödemelerin boyutu açısından şimdiye kadarki en büyük vaka. Diğer yüksek profilli davalar yargı reformu taleplerine yol açsa bile, Hindistan’daki cinsel şiddet salgını sırasında hükümetin sorumluluğuyla kısmi bir hesaplaşmaya işaret ediyor. Muzaffarpur davasının ortaya çıktığı yıl, ülkenin Yüksek Mahkemesi, devletin korumasındaki diğer cinsel şiddet mağdurlarına devlet tazminatı için ulusal yönergeler oluşturdu.
2018 yılında sığınma evinde yaşayan 49 kızın tamamı, davaya kendi soruşturmasını açan özerk bir organ olan Ulusal İnsan Hakları Komisyonu’nun tavsiyesi üzerine tazminat aldı. Komisyon tarafından bu hafta yayınlanan bir açıklamaya göre, her biri 4.000 ila 12.000 dolar arasında ödüllendirildi.
Suistimal, 2018’de Bihar hükümetinin sosyal refah kurumlarına yönelik ilk bağımsız denetimi sırasında ortaya çıktı.
Bihar’da polis tarafından yakalanan kaçakların ve diğer yoksul kızların barındığı Muzaffarpur sığınağı, Bay Thakur’un üç katlı evinin ve babasının matbaasının yanındaki aile yerleşkesinde bulunuyordu. Sakinleri yıpranmış bir binanın penceresiz en üst katında tutuldu. Alt katlardaki pencerelerde parmaklıklar vardı.
Bihar hükümeti tarafından özel yüklenicilere yaptırılan bu tür birçok sığınma evinden biriydi. Mumbai’deki Tata Sosyal Bilimler Enstitüsü denetçisi, eyaletteki barınaklarda kötüye kullanımın yaygın olduğunu bildirdi, ancak Thakur’u özellikle kötü olarak seçti. Denetim, “ceza ve disiplin adına, hepsi küçük yaştaki ve marjinal geçmişlerden gelen kızlara cinsel şiddet uygulanması” için dikkate değerdi. “Kızlar, erkek personel tarafından düzenli olarak tacize uğradıklarını bildirdi. ”
Denetçiler ayrıca sığınaktaki koşulların “son derece içler acısı” olduğunu, sakinlerin yemek dışında koğuşlarına kapatıldığını ve açık alana veya eğlence fırsatlarına erişimlerinin olmadığını kaydetti.
Sığınma evi 2013’te açıldı, ancak daha önce koşulların daha iyi olup olmadığı belli değil.
Birçok eski sakin, mahkemede, sığınma evi personelinin yanı sıra çocuk esirgeme dairesi yetkilileri tarafından rutin olarak tecavüze ve fiziksel saldırıya uğradıklarını ifade etti. Yemek istemek veya cinsel istismara direnmek gibi suçlardan dolayı sopalarla dövüldüklerini veya sıcak suyla haşlandıklarını anlattılar.
Polis memurları, 2018’de Muzaffarpur sığınağının müdürü Brajesh Thakur’a mahkemeye kadar eşlik ediyor. Kredi. . . Agence France-Presse — Getty Images
Davada hüküm giyen devlet refah görevlileri arasında, polise haber vermemek veya mağdurların şikayetlerine herhangi bir şekilde yanıt vermemekle suçlanan bir müdür yardımcısı olan Rosy Rani de vardı. Altı ay hapis cezasına çarptırıldı ve şimdi devlet görevine son verilmesine itiraz ediyor.
Denetimden sonra, bir devlet sosyal yardım departmanı memuru polise şikayette bulundu. Protestocular Bihar’ın başkenti Patna ve Yeni Delhi’de gösteri yaptı. On üç sosyal güvenlik görevlisi açığa alındı ve eyaletin sosyal refah bakanı istifaya zorlandı.
Bu hafta yorum için ulaşılamayan mağdurlar, duruşma başladığında Muzaffarpur sığınağının kapatılmasının ardından dağıldı. (Daha sonra yıkılmıştır.)
Üçü, Patna’daki bir Hıristiyan hayır kurumu tarafından işletilen kadın ve kızlar için başka bir sığınma evine gitti. Orada, polise ifade veren 16 yaşındaki bir kurban da 2018’de The New York Times’a konuştu.
“Brajesh efendim bana tecavüz etti. Defalarca. Bana iki kez, bazen haftada üç kez tecavüz ederdi. Direnmeye cüret edersem, siyah ve mavi dövülürdüm, ”dedi Hint yasalarının kimliğinin açıklanmasını yasakladığı kız.
Evden kaçan veya aileleri tarafından kovulanların yanı sıra tipik olarak aile içi istismar veya seks ticareti mağdurlarını barındıran kadın ve kızlar için sığınma evleri, herkesin bildiği üzere aşırı kalabalık, bakımsız ve genellikle tehlikelidir.
Ancak tazminatın ödendiği kuzey Hindistan eyaleti Bihar’daki sığınma eviyle ilgili dava, kurbanların sayısı nedeniyle özellikle dikkat çekiciydi. Polise göre, yıllar boyunca 34’ü sığınma evi çalışanları ve devlet refah dairesi yetkilileri tarafından tecavüze uğradı. En az biri 10 yaşındaydı; en büyüğü 19 yaşındaydı.
Muzaffarpur kentindeki sığınma evindeki istismarın kapsamını ortaya koyan bağımsız bir denetçinin 2018 raporu, ulusal bir öfkeye yol açtı. Federal müfettişler, sığınak müdürü Brajesh Thakur da dahil olmak üzere 19 kişinin mahkum edilmesiyle sonuçlanan bir soruşturma başlattı.
2020’de görevi ihmalden toplu tecavüze kadar çeşitli suçlardan suçlu bulundular. Bay Thakur da dahil olmak üzere sanıklardan 12’si müebbet hapis cezasına çarptırıldı.
Devletlerin devlet lisanslı sığınma evlerinde cinsel istismar mağdurlarını tazmin etmesi ilk kez değil, ancak hem mağdur sayısı hem de ödemelerin boyutu açısından şimdiye kadarki en büyük vaka. Diğer yüksek profilli davalar yargı reformu taleplerine yol açsa bile, Hindistan’daki cinsel şiddet salgını sırasında hükümetin sorumluluğuyla kısmi bir hesaplaşmaya işaret ediyor. Muzaffarpur davasının ortaya çıktığı yıl, ülkenin Yüksek Mahkemesi, devletin korumasındaki diğer cinsel şiddet mağdurlarına devlet tazminatı için ulusal yönergeler oluşturdu.
2018 yılında sığınma evinde yaşayan 49 kızın tamamı, davaya kendi soruşturmasını açan özerk bir organ olan Ulusal İnsan Hakları Komisyonu’nun tavsiyesi üzerine tazminat aldı. Komisyon tarafından bu hafta yayınlanan bir açıklamaya göre, her biri 4.000 ila 12.000 dolar arasında ödüllendirildi.
Suistimal, 2018’de Bihar hükümetinin sosyal refah kurumlarına yönelik ilk bağımsız denetimi sırasında ortaya çıktı.
Bihar’da polis tarafından yakalanan kaçakların ve diğer yoksul kızların barındığı Muzaffarpur sığınağı, Bay Thakur’un üç katlı evinin ve babasının matbaasının yanındaki aile yerleşkesinde bulunuyordu. Sakinleri yıpranmış bir binanın penceresiz en üst katında tutuldu. Alt katlardaki pencerelerde parmaklıklar vardı.
Bihar hükümeti tarafından özel yüklenicilere yaptırılan bu tür birçok sığınma evinden biriydi. Mumbai’deki Tata Sosyal Bilimler Enstitüsü denetçisi, eyaletteki barınaklarda kötüye kullanımın yaygın olduğunu bildirdi, ancak Thakur’u özellikle kötü olarak seçti. Denetim, “ceza ve disiplin adına, hepsi küçük yaştaki ve marjinal geçmişlerden gelen kızlara cinsel şiddet uygulanması” için dikkate değerdi. “Kızlar, erkek personel tarafından düzenli olarak tacize uğradıklarını bildirdi. ”
Denetçiler ayrıca sığınaktaki koşulların “son derece içler acısı” olduğunu, sakinlerin yemek dışında koğuşlarına kapatıldığını ve açık alana veya eğlence fırsatlarına erişimlerinin olmadığını kaydetti.
Sığınma evi 2013’te açıldı, ancak daha önce koşulların daha iyi olup olmadığı belli değil.
Birçok eski sakin, mahkemede, sığınma evi personelinin yanı sıra çocuk esirgeme dairesi yetkilileri tarafından rutin olarak tecavüze ve fiziksel saldırıya uğradıklarını ifade etti. Yemek istemek veya cinsel istismara direnmek gibi suçlardan dolayı sopalarla dövüldüklerini veya sıcak suyla haşlandıklarını anlattılar.
Polis memurları, 2018’de Muzaffarpur sığınağının müdürü Brajesh Thakur’a mahkemeye kadar eşlik ediyor. Kredi. . . Agence France-Presse — Getty Images
Davada hüküm giyen devlet refah görevlileri arasında, polise haber vermemek veya mağdurların şikayetlerine herhangi bir şekilde yanıt vermemekle suçlanan bir müdür yardımcısı olan Rosy Rani de vardı. Altı ay hapis cezasına çarptırıldı ve şimdi devlet görevine son verilmesine itiraz ediyor.
Denetimden sonra, bir devlet sosyal yardım departmanı memuru polise şikayette bulundu. Protestocular Bihar’ın başkenti Patna ve Yeni Delhi’de gösteri yaptı. On üç sosyal güvenlik görevlisi açığa alındı ve eyaletin sosyal refah bakanı istifaya zorlandı.
Bu hafta yorum için ulaşılamayan mağdurlar, duruşma başladığında Muzaffarpur sığınağının kapatılmasının ardından dağıldı. (Daha sonra yıkılmıştır.)
Üçü, Patna’daki bir Hıristiyan hayır kurumu tarafından işletilen kadın ve kızlar için başka bir sığınma evine gitti. Orada, polise ifade veren 16 yaşındaki bir kurban da 2018’de The New York Times’a konuştu.
“Brajesh efendim bana tecavüz etti. Defalarca. Bana iki kez, bazen haftada üç kez tecavüz ederdi. Direnmeye cüret edersem, siyah ve mavi dövülürdüm, ”dedi Hint yasalarının kimliğinin açıklanmasını yasakladığı kız.